تاثیر مسئولیت پذیری اجتماعی سازمان بر خودکارآمدی شغلی و خستگی عاطفی کارکنان ناجا در مشهد

مسئولیت پذیری اجتماعی به عنوان یکی از انواع چالش های هزاره جدید به اثبات رسیده است و این مساله کسب و کار را به تجدید نظر در مسئولیت خود نسبت به ذینفعان مختلف مجبور می کند. در تحقیق حاضر با توجه به مبانی نظری پژوهش تاثیر مسئولیت پذیری اجتماعی سازمان بر خودکارآمدی شغلی و خستگی عاطفی کارکنان ناجا در مشهد مورد سنجش قرار می گیرد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی می باشد. همچنین یافته های تحقیق حاضر، حاصل مطالعه ای است که توسط مطالعات کتابخانه ای و با توجه به دیدگاه ۳۸۴ نفر از کارکنان ناجا در مشهد که از طریق روش تصادفی ساده انتخاب شده اند، صورت گرفته است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و مدلسازی معادلات ساختاری انجام گرفته است و از تحلیل مسیر برای بررسی فرضیه ها استفاده شد. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از دو نرم افزار SPSS و PLS انجام گردید. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد که مسئولیت پذیری اجتماعی سازمان می تواند هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم از طریق ایجاد خودکارآمدی شغلی منجر به کاهش خستگی عاطفی کارکنان ناجا گردد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری اجتماعی ، خودکارآمدی ، خستگی عاطفی.