بررسی پیاده راه های شهری از نظر اجتماعی (نمونه موردی،پیاده راه وکیل شهر شیراز)

پس از انقلاب صنعتی با افزایش حضور اتومبیل ها در فضاهای شهری، حرکت عابر پیاده بسیار کمرنگ تر شد. در نتیجه نیازهای عابران پیاده و ایمنی آن ها در فضاهای شهری کم تر مورد توجه قرار گرفت. بنابراین اهمیت و توجه به عابر پیاده و مناسب سازی محیط شهری برای حضور وی در فضاهای شهری از چالش های پیش رو در کلانشهرهای امروز ما است . متاسفانه با نگاه اجمالی به فضاهای پیاده محور در کشور، به راحتی می توان درک کرد که ایجاد فضاهای پیاده و پیاده راه ها تقلیدی از شکل اولیه آن در کشورهای پیشرو بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیاده راه ها از نظر اجتماعی در پیاده راه وکیل شهر شیراز صورت گرفته است. روش تحقیق پژوهش به صورت کمی کیفی بوده و جهت گردآوری اطلاعات از روش - کتابخانه ای استفاده گردیده است. همچنین جهت مصاحبه از روش میدانی و مصاحبه با استفاده از پرسشنامه انتخاب شد. حجم نمونه طبق فرمول کوکران ۳۵۰ نفر برآورد گردید و پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ با مقدار ۰.۷۳۰ تایید شد. بر اساس نتایج پژوهش پیاده راه با قبول ۴ نقش اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، ادراک محیطی و ارتقای ایمنی و امنیت، جایگاه ویژه ای در نظام شهری دارد. همچنین با توجه به مطالبی که در این نوشتار مطرح گردید با رعایت اصول کلی برای تسهیلات مناسب این معابر چون ایجاد فضای سبز مناسب و جذاب، مبلمان شهری، روشنایی مناسب، کفسازی مطلوب، ایجاد تنوع در کاربری های جاذب با رعایت اصل سازگاری، استفاده از مصالح بومی و ... که همگی موارد با توجه به مقیاس انسانی باید در نظر گرفته شود و با توجه به ظرفیت های بالای خود در جذب شهروندان ، فراهم نمودن محیطی آرام و به دور از وسایل نقلیه موتوریجهت به نظاره نشستن هویت، فرهنگ، سنت، اماکن تاریخی موجود در طی مسیر، می تواند گردشگری پایدار را نیز به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نظام اجتماعی ، مسیر پایدار پیاده ، مراکز شهری ، پیاده راه وکیل