اثر کاربرد کودهای آلی در کشت بدون خاک بر ماندگاری پس از برداشت میوه توت فرنگی (Fragaria ×ananassa Duch. cv. Camarosa)

بسترهای کاشت می­توانند بر کیفیت و عمر پس از برداشت میوه توت­فرنگی اثر بگذارند. در پژوهش حاضر، اثر هفت نوع بستر کاشت شامل بستر پایه (ترکیب ۵۰% کوکوپیت و ۵۰% پرلیت) و بستر غنی­ شده با ۱۰، ۲۰ و ۴۰ درصد کود آلی ورمی­کمپوست و ۱۰، ۲۰ و ۴۰ درصد کود دامی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار روی کیفیت و ماندگاری پس از برداشت میوه توت­فرنگی رقم کاماروسا بررسی گردید. میوه­های توت­فرنگی، در مرحله رسیدن تجاری، به مدت ۵ دقیقه در محلول ۱ میلی­مولار پوتریسین غوطه­ور شدند. سپس، سطح میوه­ها در هوای معمولی اتاق خشک شد و در ظروف پلاستیکی به یخچال با دمای ۴ درجه سلسیوس منتقل شدند. بعد از ۱۵ روز، میزان مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته کل (TA)، نسبت TSS/TA، سفتی بافت میوه و درصد کاهش وزن میوه­ها اندازه­گیری شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بستر­های کاشت بر سفتی بافت میوه، TA، TSS، نسبت TSS/TA و درصد کاهش وزن اثر معنی­داری داشتند. کمترین کاهش وزن مربوط به تیمار ۱۰٪ کود دامی (۲/۱۶%) و بیشترین کاهش وزن (۳۶%) در بستر شاهد مشاهده شد. بیشترین مواد جامد محلول میوه (۱۳/۱۹%) در بستر کشت حاوی ۴۰% ورمی­کمپوست مشاهده گردید. به دلیل عاری بودن بستر­های کاشت بدون خاک از عوامل بیماری­زا، هیچ میوه توت­فرنگی پیش و پس از برداشت پوسیده نشد. بنابراین، با استفاده از کود­های آلی در بستر­های کاشت، نه تنها نیازی به استفاده از سموم شیمیایی نیست، بلکه می­توان عمر پس از برداشت میوه­های توت­فرنگی را هم افزایش داد.

کلیدواژه ها:

Vermicompost ، Cattle manure ، Postharvest shelf life ، ورمی کمپوست ، کود دامی ، ماندگاری پس از برداشت