تأثیر ضایعات آلی ( کودحیوانی، تفاله لیمو) و سولفات روی بر میزان جذب روی توسط گیاه ذرت در منطقه جیرفت
محل انتشار: اولین کنگره ملی علوم و فناوریهای نوین کشاورزی
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 959
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MAST01_253
تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1391
چکیده مقاله:
ذرت از گیاهان مهم اقتصادی دنیا بوده به دلیل ویژگی های خاص خود نظیر قدرت سازگاری با شرایط اقلیمی گوناگون در تمام دنیا و از جمله ایران گسترش یافت به طوری که جایگاه سوم را بعد از گندم و برنج از نظر سطح زیر کشت بخود اختصاص داده است. کمبود عناصر کم مصرف در اراضی زیرکشت غلات گسترش جهانی دارد. با توجه به نیاز ذرت به عنصر روی وآهکی بودن خاکهای کشور و Phقلیایی، کمی موادآلی و بیکربناته بودن آبهای آبیاری کمبود عناصرکم مصرف بویژه روی در خاکهای زیرکشت غلات مشکل جدی شده است و بنظر می رسد کاربرد موادآلی در کنار کود روی مصرفی می تواند در جهت رفع کمبود عنصر روی در گیاه ذرت موثر واقع شود. این تحقیق به روش گلدانی و در مرکز تحقیقات کشاورزی جیرفت در اردیبهشت 1388با تیمارهای زیر در سه تکرار در قالب طرح آماری کاملا تصادفی به اجرا در آمد. تیمارها شامل:T1= کود حیوانی(کودگاوی) (4%وزنی)؛ T2= تفاله لیمو(4%وزنی)، T3 = تفاله لیمو(4%وزنی) + سولفات روی(40کیلوگرم درهکتار)، T4= کود حیوانی(4%وزنی) + سولفات روی(40کیلوگرم درهکتار)، T5= سولفات روی(40کیلوگرم درهکتار)، T6= شاهد. .بعد ازاعمال تیمارها به خاک گلدانها، به مدت 45روز در مرحله انکوباسیون قرار داده شدند و سپس بذرگیاه ذرت رقم 704کشت گردید. هشت هفته بعد از کاشت، خاک وگیاهان برداشت شد و میزان روی خاک به روش DTPA و بوسیله دستگاه جذب اتمی و میزان روی گیاه پس از هضم به روش سه اسید اندازه گیری شد. نتایج نشان میدهد که کاربرد کودهای آلی باعث افزایش معنی دارمقدار روی قابل جذب خاک گردیده است.که این افزایش در مقابل تیمار بدون کودآلی معنی دار است. اما در ارتباط با تاثیر کاربرد تیمارهای مختلف بر غلظت روی در گیاه با توجه داده های بدست آمده متوجه می شویم که بیشترین غلظت روی در گیاه توسط تیمارهایی حاصل گردیده که حاوی کود حیوانی هستند کاربرد توام کود حیوانی و سولفات روی بیشترین تاثیر را بر غلظت روی درون گیاه و به میزان (66.67ppm ) داشته است. کمترین غلظت روی جذب شده در بخش هوایی در تیمار شاهد بود. لذا بر اساس موارد فوق می توان نتیجه گرفت که کاربرد کود حیوانی در مقایسه با کاربرد تفاله لیمو و در کنار سولفات روی بهتر می تواند روی مورد نیاز ذرت را تأمین کند
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیه شریفی
کارشناسی ارشد خاکشناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :