بازتاب زنانگی در رباعیات مهستی گنجوی

مهستی گنجوی(۴۹۰-۵۷۷ق) بانوی رباعی­سرا، بسیار پیشروتر از زمان خود زیسته ­است؛ زیرا جهان­بینی و وضعیت زندگی او موجب سرودن اشعاری شده که با توجه به شعر زنان شاعر کلاسیک در تاریخ ادبیات فارسی کم سابقه است. مهستی در گذشته با قضاوت­های نادرست، مورد بی مهری قرارگرفته ­است و در زمان معاصر نیز این اجحاف در برخی پژوهش­ها درباره­ی او هویداست. نشان­دادن ویژگی­های زنانه­ی مهستی در رباعیاتش از اهداف پژوهش حاضر است. پژوهش، به شیوه­ی توصیفی و داده­ها به روش سندکاوی و کتابخانه­ای گردآوری و با استفاده از تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شده ­است. نتایج پژوهش نشان می­دهد که مهستی بی­هیچ پرده­پوشی آنچه احساس و تجربه­ی زنانه­اش اقتضا می­کند، در شعر نمایان می­سازد. از خصوصیات زنانه­ی او می­توان به ابراز عشق و علاقه به جنس مخالف، اشاره به جنسیت خود، تصاویر و ویژگی­های زنانه، اعتراض خاموش فمنیستی، محافظه­کاری، زبان اروتیک زنانه اشاره کرد که در متن مقاله با ذکر نمونه به تفصیل بیان شده است.  

کلیدواژه ها:

واژه­هایکلیدی: اروتیک زنانه ، زبان زنانه ، معشوق مرد ، مهستی گنجوی ، نگرش جنسیتی