تحلیل کارکردهای هویتی زبان در اشعار مدحی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 140
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JBASH-14-1_001
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1401
چکیده مقاله:
زبان به عنوان رسانه ی ارتباطی در متون ادبی، از نشانههایی تشکیل شده است که امکان خلق معناها و دلالتهای اجتماعی و فرهنگی متفاوتی را فراهم میکند و میتواند نماینده ی تمایلات اجتماعی و فرهنگی گوینده ی خود شود. یکی از معناهایی که نشانه های زبانی میتوانند آن را بروز دهند، هویت گوینده یا نویسنده است. هویت در معنای درک مفهوم خویشتن، نمایانگر ویژگیهای خاص هر فرد است که ازطریق ارتباط با دیگران و برحسب شباهت و تفاوت شکل میگیرد؛ پس هرگونه کاربرد زبان در شعر یا متن ادبی، شرایطی را فراهم میکند که هم میتواند خویشتن و هویت نویسنده و هم جامعهای را که به آن تعلق دارد، نشان دهد و بسته به نوع کاربرد زبان، کارآییهای آن نیز متفاوت می شود؛ برای نمونه در قصاید مدحی که نویسنده وابستگی خود را به گفتمانهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مستقیمتر نشان میدهد، فهم عوامل اجتماعی شکلگیری هویت شاعر نیز ازطریق نشانههای زبانی دقیقتر و عینیتر خواهد بود. در این مقاله تلاش شده تا با تکیه بر اشعار فرخی سیستانی و با رویکرد نشانهشناسی اجتماعی، سازوکارهای زبانی و نشانهای هویت بررسی شود. ازاین منظر تمام نشانههای زبانی موجود در این قصاید، دلالتهای اجتماعی و هویتی دارد. ازدست رفتن استقلال و خویشتن شاعر، تبدیل شدن شعر به کالای مصرفی، بحران هویت، ارتباط مستقیم میان ادبیت و هویت یابی شاعر، مرکزگرایی و... همگی از دلالتهای اجتماعی نشانههای زبانی قصاید مدحی به شمار می روند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن اکبری زاده (بتلاب اکبرآبادی)
عضو هیات علمی دانشگاه جیرفت
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :