تاثیر نگاه عاشورایی حاکمان اوده در گسترش تشیع در شمال هند

کاهش اقتدار مغولان متاخر در هند زمینه ساز به وجود آمدن حکومت های مستقل و نیمه مستقل در نقاط مختلف شبه قاره شد.حکومت اوده در شمال هند یکی از این حکومت ها بود که به صورت نوابی توسط سادات نیشابوری به وجود آمد.ایجاد چهره ای متمایز از گورکانیان و همچنین استقلال از حکومت مغولی که از اهل تسنن بودند مقصود اصلی حاکمان اوده بود همچنین آنان ارادتی ناب به فرهنگ و شعایر مذهب تشیع داشتند.نوابان اوده با بسط و توسعه مراسمات عزاداری و اهتمام در برگزاری آیین ها در کنار ساخت مکان های مذهبی سعی در ایجاد همبستگی اجتماعی و همدلی در بین جمعیت شیعی منظقه داشتند. غالب این مراسمات و ایین ها اگرچه از ایران شیعی وام گرفته شد ولی شکل برگزاری و روش انجام آن منحصر به فرد بود.حتی شکل و مکان های محل تجمع شیعیان جهت عزاداری عاشورا و مراسم محرم متفاوت از زیارتگاه ها و حسینیه ها در ایران و عراق بود.ساختن با شکوه این مکان ها تحت عنوان امامباره ها،درگاه ها و کربلا ها چهره ای مذهبی و شیعی به منطقه داد و نوابان اوده را به عنوان نمایندگان مذهب شیعه در منطقه شناساند. مجموع این اقدامات و امنیت به وجود آمده و ثبات نسبی سیاسی زمینه ساز جذب شیعیان از مناطق مختلف شد.جمعیت شیعی منطقه با گرایش اهل تسنن وهندو ها زیاد تر شد و تشیع در قلمرو اوده گسترش پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

اوده ، شمال هند ، نوابان اوده ، عاشورا