بررسی تاثیر فاصله درختان گز بعنوان باد شکن زنده بر روی شوری خاک های کشاورزی(مطالعه موردی: شهرستان اردکان)

در مناطق خشک و بادخیز کشور نظیر استان یزد از گونه های درختی از جمله گز بعنوان بادشکن زنده برای کنترل اثرات نامطلوب باد استفاده می شود. گونه های گز نسبت به شوری خاک و آب های زیر زمینی مقاوم می باشند این گونه ها یون های نمک را از اعماق خاک بوسیله ریشه به بافت خود منتقل کرده و بواسطه برگ ها نمک های اضافی را دفع می کنند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر فاصله درختان گز (بعنوان بادشکن زنده) بر روی املاح خاک اراضی کشاورزی می باشد. برای این منظور نمونه برداری خاک (خرداد ماه، 89) براساس طرح بلوک کاملا تصادفی از پای درختان بادشکن و در فاصله های 1و4و7 برابر ارتفاع بادشکن بر داشته شد و در شرایط آزمایشگاهی میزانEC Na+, Ca+2, Mg+2,Cl-, اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که درختان گز با ریختن شاخ و برگ های غنی از نمک باعث افزایش املاح خاک در نوارهای نزدیک بادشکن می گردند. به طوری که میزان هدایت الکتریکی خاک در زیر درختان گز به 250 دسی زیمنس بر متر می رسد. بیشترین میزان املاح خاک در کرت های تحت کشت مربوط به فاصله 1 برابر ارتفاع بادشکن می باشد. به طوری که در این فاصله میزان هدایت الکتریکی خاک نسبت به فاصله های 4 و 7 برابر ارتفاع بادشکن به ترتیب 15 و 21 درصد افزایش یافته است. در مجموع با افزایش فاصله از درختان بادشکن از میزان املاح خاک کاسته می شود.

کلیدواژه ها:

املاح ، بادشکن ، گز ، فاصله