بررسی تاثیر دو روش آبیاری نشتی و بارانی بر عملکرد چغندر قند

این تحقیق به منظور مقایسه تاثیر آبیاری نشتی و بارانی بر عملکرد کمی و کیفی چغندر قند و نیز آنالیزهای رشدی آن در سال زراعی87-1386در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی در مشهد اجرا شد. رقم مورد کشت IC1 یک تریپلوئید سازگار به منطقه بود. چهار تیمار آزمایشی شامل سه تیمار با سه سطح آبیاری بارانی و یک تیمار روش نشتی بودند که قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار مورد مقایسه قرار گرفتند. برداشت ها از 15 روز بعد از سبز شدن آغاز شد و در طول فصل رشد ده مرحله از کلیه تیمارها و از هر کدام به میزان یک متر مربع برداشت صورت گرفت در هر بار برداشت وزن تر و خشک ریشه، برگ، دمبرگ و طوقه بطور جداگانه اندازه گیری شد و همچنین خمیر ریشه تهیه و جهت تجزیه کیفی به آزمایشگاه مربوط ارسال و مورد آنالیز قرار گرفت .داده ها به روش آماری تجزیه گردید و مقایسه میانگین ها به روش دانکن مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان داد : وزن خشک ریشه و وزن خشک کل بیشترین همبستگی مثبت را با عملکرد داشتند. تیمار های آبیاری نشتی و بارانی با 100% و 85% نیاز آبی چغندر قند از نظر عملکرد ریشه ، عملکرد قند ناخالص و عملکرد قند خالص در یک گروه قرار داشته و نسبت به تیمار بارانی با 50% نیاز آبی رجحان عملکرد داشتند. تنش ملایم رطوبتی تا 85% نیاز آبی درصد قند خالص و ناخالص و راندما ن استحصال را افزایش و درصد قند ملاس و ناخالصی ها (سدیم، پتاسیم و ازت مضره ) را کاهش داد ولی تنش شدید رطوبتی تا 50% نیاز آبی تاثیری بر درصد قند ناخالص و خالص و ملاس و ناخالصی ها و راندمان استحصال نداشت .با کاهش مصرف آب، کارآیی مصرف آب بر اساس عملکرد ریشه تر ، عملکرد ریشه خشک و عملکرد قند ناخالص افزایش یافتند . در روش آبیاری بارانی با کاهش مصرف آب، درصد ماده خشک انام های گیاهی )ریشه، برگ، دمبرگ و طوقه ( افزایش یافت . لذا بر اساس نتایج این آزمایش می توان انتظار داشت .که تنش ملایم رطوبتی تا 85% نیاز آبی در روش آبیاری بارانی علاوه بر کاهش مصرف آب ، تولید جغندر قند با کیفیت و کمیت مشابه آبیاری کامل بدست آید

کلیدواژه ها:

آبیاری ، چغندر قند ، نیاز آبی