رابطه سبک رهبری مبادله ای با اعتماد سازمانی در دانشگاه علوم پزشکی ایران

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه سبک رهبری مبادله ای با اعتماد سازمانی در دانشگاه علوم پزشکی ایران است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق ۹۹۰ نفر از کارشناسان دانشگاه علوم پزشکی ایران می باشد که براساس نمونه گیری تصادفی ساده، ۲۷۷ نفر با استفاده از جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، شامل دو پرسشنامه استاندارد باس(۱۹۸۵) با ۹ سوال و اعتماد سازمانی الونن و همکاران(۲۰۰۸) با ۴۹ سوال می باشد. روایی پرسشنامه ها، محتوایی است که توسط استاد راهنمای محترم و صاحبنظران تایید شد و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ و ضریب پایایی به ترتیب برابر ۰.۸۱ و ۰.۸۰ تایید شد. داده ها توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار استفاده شد و در بخش آمار استنباطی ابتدا از آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای تشخیص نرمال بودن داده ها استفاده شد و چون داده ها نرمال تشخیص داده نشد از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین مولفه های سبک رهبری مبادله ای(شامل: مدیریت بر مبنای استثنا(فعال)، مدیریت بر مبنای استثنا(منفعل) و پاداش اقتضایی) با مولفه های اعتماد سازمانی(شامل: اعتماد عمودی، اعتماد افقی و اعتماد موسسه ای یا نهادی ) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد که این رابطه در سطح آلفای ۰.۰۵ معنی دار است. نتایج همچنین نشان داد که اولویت بندی مولفه های اعتماد سازمانی و رهبری مبادله ای یکسان نمی باشند. در بین مولفه های اعتماد سازمانی بیشترین اولویت مربوط به اعتماد افقی و کمترین اولویت مربوط به اعتماد عمودی می باشد. همچنین در بین مولفه های رهبری مبادله ای بیشترین اولویت مربوط به پاداش اقتضایی و کمترین اولویت مربوط به مدیریت بر مبنای استثنا(فعال) می باشد.

کلیدواژه ها:

رهبری مبادله ای ، اعتماد سازمانی و دانشگاه علوم پزشکی ایران