مقایسه کود جلبکی آسکومارین و کود شیمیایی NPK در تولید زرین گیاه

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 371

فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FSACONF09_034

تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1401

چکیده مقاله:

به منظور مقایسه ی میزان تاثیر کودهای جلبکی آسکومارین و NPK بر خصوصیات رشدی و عملکردی زرین گیاه، آزمایشی درگلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل مقدار کود NPK مرسوم، محلول پاشی ده روزیکبار کود جلبکی با غلظت ۵درصد، کاهش مصرف کود شیمیایی به ۵۰درصد و محلول پاشی کود جلبکی هر ده روز یکبار واستفاده از کود جلبکی با غلظت ۵درصد در خاک بودند که در سه تکرار شاهد (بدون اعمال تیمار) مورد مطالعه قرارگرفتند. نتایج بررسی اثر تیمارهای کودی حاکی از آن بود که میانگین ارتفاع بوته و وزن خشک بوته تحت تاثیر هیچ یک ازتیمارهای مورد مطالعه قرار نگرفت، اما در مورد سایر شاخص های رشدی و در سطح ۵درصد اختلاف معنی داری مشاهده شد.تیمار NPK در مقایسه با سایر تیمارهای کودی بالاترین میزان تاثیر را در شاخص هایی نظیر تعداد شاخه فرعی و میزان نیتروژنبرگ داشت. شاخص های سطح برگ، میزان پتاسیم خاک و میزان پتاسیم برگ تحت تاثیر تیمار کاهش مصرف کود شیمیایی به ۵۰درصد و محلول پاشی کود جلبکی هر ده روز یکبار در بالاترین میزان خود قرار گرفتند. لازم به ذکر است که میزان نیتروژن وپتاسیم خاک تحت تاثیر تیمار استفاده از کود جلبکی با غلظت ۵درصد در خاک در بالاترین میزان خود قرار داشتند. میزان فسفربرگ تحت تاثیر محلولپاشی ۵درصد کود جلبک در گیاه به بالاترین میزان خود رسید. تمام نکات ذکر شده به این معناست کهمقادیر NPK برگ و خاک تحت تاثیر تیمارهای کودی قرار گرفتند و تیمار NPK و بعد از آن کاهش مصرف کود شیمیایی به ۵۰درصد و محلول پاشی کود جلبکی هر ده روز یکبار بیشترین میزان تاثیر را بر روی شاخص های رشدی و عملکردی زرین گیاهداشت.

نویسندگان

آذرنوش صادقیان

دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، گرایش اگرواکولوژی دانشگاه دولتی شهرکرد

علی عباسی سورکی

استادیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه دولتی شهرکرد

مجتبی کریمی

استادیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه دولتی شهرکرد

زهرا لری گوئینی

دانشیار پژوهشکده علوم پایه سلامت، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد