تاثیرات تشویق و تنبیه بر روند تربیتی و آموزشی دانش آموزان

یکی از ابزارهای اصلاح و تربیت، در میان صاحب نظران تعلیم و تربیت، تشویق و تنبیه است. تشویق و تنبیه، دو روش تربیتی هستند که برای رعایت مقررات و انضباط، باید در مدارس، مورد توجه کادر آموزشی و تربیتی قرار گیرند . این دو روش، باید به بهترین شکل ممکن اعمال شوند تا موجب آرامش خاطر گردد و تاثیر بسزایی در رفتار و یادگیری دانش آموز به جای بگذارد. تشویق به کار بستن راهکاری تربیتی است که برای ایجاد، اصلاح، یا تثبیت یک رفتار صورت می گیرد و تنبیه در لغت یعنی بیدار شدن و برخاستن از خواب و در اصطلاح یعنی آگاه کردن و گوشمالی دادن کسی برای واقف گردیدن بر چیزی است. اکثر تنبیهات بدلیل انجام رفتارهایی است که مورد قبول بزرگان و اجتماع نیستند. تنبیه شدید کودکان و نوجوانان در قبال انجام رفتار نامطلوب ممکن است موقتا به حذف آن رفتار در کودک بینجامد ولی در بیشتر مواقع به بروز رفتارهای جبرانی انتقام جویانه و ضد اجتماعی می گردد و یا مشکلات هیجانی دیگری را به بار می آورد. در حالی که تشویق و تقویت رفتار مثبت کودکان، سبب شکل گیری عادات مطلوب در آنان می شود. طبق مطالعات صورت گرفته توسط روانشناسان، می توان پی برد که اثر تشویق، بیش از تنبیه است و تا جایی که ممکن است باید از تنبیه خودداری شود. با توجه به موارد ذکرشده، هدف پژوهش این است که تاثیرات تشویق و تنبیه بر روند تربیتی و آموزشی دانش آموزان را مورد بررسی قرار دهد که در آن، سعی شده است به موضوعاتی نظیر حدود، روش و شرایط تشویق و تنبیه ، اهمیت و ضرورت آن و نکات لازم در چگونگی انجام تشویق و تنبیه، تربیت از راه آن، تنبیه در آموزش و پرورش، تنبیه از نظر اسلام و ائمه معصومین(ع) و معایب تشویق بی جا و بیش از حد اشاره و مورد بررسی، تحلیل و نقد قرار داده تا یافته ها و نتایج آن، بسیار ارزشمند و قابل استفاده برای خانواده ها، معلمان و مربیان تعلیم و تربیت خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تشویق ، تنبیه ، تربیت ، آموزش ، والدین.