ساخت و بررسی زیست سازگاری غشاهای پلیمری بر پایه نانوکامپوزیت پلی هدرال الیگومریک سیلسسکویی اکسان (POSS) و پلی کربنات یورتان (PCU)

در تحقیق حاضر غشاهای پلیمری ساخته شده از نانوکامپوزیت پلی هدرال الیگومریک سیلسسکویی اکسان( POSS) و پلی کربنات یورتان (PCU) به منظور بررسی کاربرد احتمالی به عنوان جایگزین موقت پوست با استفاده از رده سلولی ۹۲۹ L مورد بررسی های زیست سازگاری شامل آزمون سمیت سلولی، آزمون تکثیر سلولی و مشاهدات میکروسکوپ الکترونی(SEM) قرار گرفتند. منحنی FTIR فیلم پلیمری کلیه قله های مورد انتظار در نانوکامپوزیت یاد شده را نشان داد. در آزمونMTT درصد بقای سلولهای ۹۲۹ L در مواجه با عصاره های حاصل از فیلم پلیمری پس از ۷،۳ و ۱۴ روز عصاره گیری بررسی و مشخص شد که عصاره ها فاقد هر گونه سمیت سلولی اند، ضمن اینکه حضور نانوذراتPOSS در عصاره باعث افزایش میزان بقای سلولی می شود.در آزمون تکثیر سلولی، سلولها در دوره های ۳ ،۷ و ۱۴ روزه بر سطح نانوکامپوزیت کشت داده شدند. مشاهده شد که سلولهای L۹۲۹ به خوبی قادر به رشد و تکثیر بر سطح غشا بوده، به طوری که تعداد سلول های شمارش شده بر آن در روزهای ۷ و ۱۴ نزدیک به نمونه کنترل ثبت شد. مشاهداتSEM نشان داد که سلول ها پس از گذشت ۳ روز چسبندگی خوبی با سطح پلیمر پیدا کردند. همچنین مشاهده شد که دانسیته سلولی پس از ۷ روز به شدت افزایش یافت به گونه ای که منجر به تشکیل یک لایه سلولی بر سطح پلیمر شد.

کلیدواژه ها:

Biocompatibility ، Cell proliferation ، MTT assay ، Nanocomposite ، POSS ، زیست سازگاری ، تکثیر سلولی ، نانوکامپوزیت ، MTT Assay ، POSS