روابط بین اجزای عملکرد و تاثیر آن بر عملکرد دانه گندم در شرایط تنش خشکی

همبستگی روابط خطی بین صفات را نشان می دهد با استفاده از آن میتوان به صفات موثر بر عملکرد پی برد. به همین منظور روابط اجزای عملکرد با عملکرد دانه در سه ژنوتیپ گندم تحت شرایط تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در سال ۱۳۹۴-۱۳۹۵ به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. تنش خشکی در چهار سطح شامل بدون آبیاری، آب باران، یک بار آبیاری تا گلدهی و دو بار آبیاری تا مرحله خمیری به عنوان فاکتور اصلی و سه ژنوتیپ گنبد، مروارید و N-۸۷-۲۰ به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. صفات موثر بر عملکرد دانه نظیر، عملکرد بیولوژیک، وزن ۱۰۰۰ دانه، تعداد سنبله در واحد سطح، طول سنبله، ارتفاع گیاه و تعداد دانه در سنبله اندازه گیری شد. براساس نتایج تجزیه همبستگی، بین عملکرد دانه با وزن ۱۰۰۰ دانه ۰/۳۸ تعداد سنبله بارور در واحد سطح ۰/۴۴ وارتفاع گیاه ۰/۴۳ رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. بنابراین در شرایط تنش خشکی با انتخاب و استفاده از ژنوتیپ هایی که بالاترین میزان را در صفات نامبرده داشته باشند جهت دستیابی به عملکرد مطلوب قابل توصیه می باشد.

کلیدواژه ها:

ارتفاع بوته ، تعداد سنبله بارور ، دانه در سنبله ، عملکرد دانه ، وزن ۱۰۰۰ دانه.