بررسی مفاهیم پلیمرهای هوشمند

پلیمرهای هوشمند پتانسیل بسیار زیادی در کاربردهای مختلف دارند؛ به طور خاص، سیستم های هوشمند دارورسانی پلیمری به عنوان سیستم های تحویل هوشمند مورد بررسی قرار گرفته اند که قادر به آزادسازی، در زمان و محل اثر مناسب، داروها را در پاسخ به محرک های فیزیولوژیکی خاص به دام می اندازند؛ این پلیمرها به یک محرک کوچک، پاسخ غیرخطی نشان می دهند که منجر به تغییر ماکروسکوپی در ساختار و خواص آن ها می شود؛ پاسخ ها از تورم و انقباض تا فروپاشی بسیار متفاوت است. سنتز پلیمرها و اتصال دهنده های عرضی جدید با زیست سازگاری بیشتر و زیست تخریب پذیری کمتر افزایش می یابد. جذاب ترین ویژگی های پلیمرهای هوشمند، تطبیق پذیری و حساسیت قابل تنظیم آن ها است که مهم ترین نقطه ضعف همه این محرک های خارجی حساس است؛ تطبیق پذیری منابع پلیمری و سنتز ترکیبی آن ها باعث تنظیم حساسیت پلیمری به یک محرک معین در محدوده باریکی است. توسعه هوشمند سیستم های پلیمری ممکن است منجر به تحویل دارو دقیق تر و قابل برنامه ریزی شود؛ در این بررسی، به بحث مکانیسم های مختلفی که توسط آن ها سیستم های پلیمری که در محل مونتاژ می شوند پرداخته می شود تا دستگاه های کاشته شده را تشکیل دهند و انتشار پایدار ماکرومولکول های درمانی ایجاد شود؛ کاربردهای مختلفی در زمینه تحویل پیشرفته دارو قابل بررسی است.

کلیدواژه ها:

پلیمر ، پلیمرهای هوشمند ، محرک ، دما ، PH