تحلیلی بر میزان مشارکت شهروندان در مدیریت شهری (نمونه مورد مطالعه منطقه ۱۴ شهر تهران)

هنگامی که از مدیریت شهری مشارکتی سخن گفته می شود، مکانیزم های مشارکت و نحوه تعامل برنامه ریزان و شهروندان تعریف نمی شود.برنامه ریزان شهری به دنبال کاربرد الگوهای تجربی جوامع پیشرفته اند .این الگوها با وجود پاسخگویی به نیازهای جوامع هدف، به دلیل تضاد با فرهنگ و مقتضیات اجتماعی فرهنگی جامعه ما در عمل موفق نبوده اند .مدیریت شهری در ایران، مشارکت شهروندان را به عنوان تهدید تلقی می شوند.با افزایش روز افزون شدن جمعیت شهرنشینی دیگر شهرها به تنهایی نتوانسته اند تمامی نیازهای خود را حل کنند بلکه نیاز به مدیریت درست و بخردانه لازمه توسعه شهرها می باشد. البته در این بین آگاهی مردم از حقوق و قوانین شهری و همچنین مشارکت شهروندان در حیطه اداره امور شهر خود به عنوان حقی که هر شهروند دارد، میتواند به توسعه مدیریت شهری تاثیر زیادی بگذارد. مقاله حاضر با هدف تحلیل سنجش عوامل موثر بر مشارکت شهروندان در مدیریت شهری و بر اساس یافته ها و نتایج یک بررسی میدانی از منطقه ۱۴ شهرتهران تهیه شده است. روش جمع آوری اطلاعات بر مبنای کتابخانه ای، اسنادی و نیز میدانی(پرسشنامه ای)، و نوع تحقیق کاربردی- توسعه ای و روش مطالعه اسنادی- تحلیلی و پیمایشی بوده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. روشهای آماری مورد استفاده در این تحقیق کندال، رگرسیون چند متغیره و اسپیرمن است.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، مشارکت ، شهروندی ، حقوق شهری