ارزیابی پارامترهای کیفی آب رودخانه زاینده رود دراستان اصفهان

در شرایطی که کشور ایران در مناطق خشک و نیمه خشک دنیاست و از لحاظ کمبود منابع آب شیرین، کافی رنج می برد. بنابراین بازنگری دروضعیت استفاده از آب و حفاظت از منابع آب در برابر آلودگیها بخصوص در آستانه مواجه جهانی با بحران آب لازم و ضروری است. رودخانه زاینده رود به عنوان بزرگترین رودخانه داخلی فلات مرکزی و نیز نیز مهمترین منبع آب سطحی استان اصفهان شناخته شده است. به منظور ارزیابی پارامترهای کیفی آب رودخانه زاینده رود دراستان اصفهان در 5 ایستگاه( پل کله ، لنج ، موسیان ، پل چوم و ورزنه) در طی سا لهای 1375 تا 1384 موردمطالعه قرار گرفتند. بر اساس نتایج این تحقیق، هر گونه آلودگی رواناب های سطحی در بالا دست(پل کله)، تأثیرات نامطلوب زیادی در پایین دست(ورزنه) بر جا می گذارد. ورود پساب های صنعتی، و شهری و زه آب های کشاورزی، تغییر کاربری اراضی، عدم مدیریت صحیح عوامل آلاینده، در پار های موارد از جمله عواملی است که سبب شده وضع کیفی رودخانه در طبقه نا مطلوب قرار گیرد. که این عامل خود باعث تأثیر منفی در کیفیت آب رودخانه زاینده رود گردیده است.

کلیدواژه ها:

SAR ، Cl ، EC ، کیفیت آب رودخانه ، کاربریهای اطراف رودخانه ، دبی ، زایند هرود