بررسی تطبیقی پیکره نگاری های رضا عباسی با پیکره نگاری های دائوئیستی مکتب سونگ جنوبی

ایران و چین جزء کشورهایی هستند که دارای قدمت طولانی ای بوده و هنرهایشان بر اساس دین و اندیشه شکل گرفته است.دائوئیسم در چین و صوفیه در ایران،که از ادیان رایج در زمان صفویان بوده است، بر رشد هنری آنان تاثیر به سزایی داشته است.دائوئیسم اندیشه ای است، که مبنا و اساس آن طبیعت گرایی بوده و آن را در بالاترین جایگاه هستی می دانستند. هنرمند دائوئیستی با بهره مندی از نوعی تذهیب روحی و احوالات عرفانی سعی در ترسیم حسی وآنی پدیده ها را داشت؛ از طرفی، پیکره نگاری های رضا عباسی بر اساس اندیشه صوفی گرای آن، عرفانی بوده و انسان به عنوان عنصر اصلی در وسط کادر ترسیم می شد. هدف از این پژوهش واکاوی در ابعاد اندیشه ای دائوئیسم و صوفیسم در نقاشی های آنان می باشد تا با یافتن وجوه اشتراکی و افتراقی این دو مکتب به نتایج مورد نظر دست یافت. از این رو در این پژوهش محقق بر آن است تا با روش توصیفی، تحلیلی به مقایسه طبیقی این دو مکتب و به طور مشخص پیکره نگاری های اجرا شده در آن ها به وجوه بصری و اندیشه ای بپردازد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که مضامین و مواد و ابزارهای به کار رفته در هر دو مکتب یکسان است؛ اما پیکره نگاری در آثار رضا عباسی، بر اساس دین اسلام و صوفیه، بالاترین جایگاه هستی را داراست و تصویر پیکره بزرگ و در تمامی کادر تصویر میشد؛ این در حالیست که در نقاشی های مکتب دائوئیستی سونگ جنوبی انسان دارای جایگاه پایین تری نسبت به طبیعت قرار گرفته و مقهور و سرگشته آن شناخته می شود.

کلیدواژه ها:

رضا عباسی ، پیکره نگاری ، سونگ جنوبی ، مکتب دائو ، مکتب اصفهان