جایگاه بلاغت و شگردهای آن در نامگذاری آثار ادبی
محل انتشار: نخستین همایش ملی بلاغت و نظریه پردازی ادبی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 155
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RHETORIC01_038
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1401
چکیده مقاله:
همانقدر که بلاغت در متن آثار ادبی اهمیت دارد، کاربرد آن در عنوان آنها نیز قابل توجه است. عنوان اثر،حکم دروازه ورودی آن را دارد که با گزینش هنرمندانه، میتواند در عین کوتاهی و ایجاز، گویای مباحث ظریف و مهمی چون موضوع، نوع ادبی، آشنایی زدایی و ادبیت آن باشد. هدف این مقاله نشان دادن جایگاه بلاغت در عنوان آثار ادبی است. برای این منظور با تاکید بر آثار ادبی منظوم، سیر وجوه بلاغی مورد استفاده در آنها تا قرن نهم مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق نشان میدهد شاعران از تمهیداتی چون ایهام، تلمیح، برائت استهلال و استعاره استفاده کرده اند. از قرن ششم با رواج نثر فنی، رعایت تناسبات آوایی و سجع نیز در عنوان رایج شد. کاربرد وجوه بلاغی مخاطب را از همان ابتدا آگاه می کند که با یک اثر ادبی مواجه است و گاه دورنمایی از محتوای آن را نشان میدهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی دهرامی
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه جیرفت