پیش بینی حداکثر دریفت و مقاومت باقی مانده در دیوارهای برشی بتن آرمه به وسیله تحلیل الگوی ترک خوردگی

این مطالعه با تحلیل الگوهای ترکخوردگی در دیوارهای برشی بتنی مسلح تحت بارگذاری چرخه ای، معادلات پیش بینی کننده حداکثر دریفت تحمل شده و مقاومت باقیمانده دیوار را بر اساس ویژگی های ظاهری ترک خوردگی ارائه می کند. در این پژوهش از یک بانک اطلاعاتی جامع شامل ۲۳۶ تصویر از دیوارهای برشی بتن مسلح آسیب دیده استفاده شده است و معادلات پیش بینی کننده مقاومت وحداکثر دریفت بر اساس طول الگوهای ترک و مساحت خردشدگی سطحی ارائه شده است. ارزیابی میزان آسیب دیدگی سازه ها پس از وقوع زمین لرزه، از جمله مهمترین و پایه ای ترین اقدامات مربوط به پس از حادثه به منظور اتخاذ تصمیمات مناسب و کاهش ریسک می باشد. درحال حاضر این مهم غالبا به شکل فردی به وسیله متخصصین با تکیه بر آیین نامه های بازبینی چشمی انجام می گیرد که علاوه بر زمان بر بودن، ممکن است خطای زیادی را نیز به همراه داشته باشد. مرسوم ترین مشخصه ی کمی برای بیان خرابی عرض ترک می باشد، درحالی که بعد از اتمام بارگذاری و بازگشتن سازه به وضعیت سکون، بیشتر ترک ها بسته می شوند. مقاله حاضر به منظور جبران این مساله برای تعریف مدل های پیش بینی کننده از طول ترک به جای عرض ترک و از مساحت خردشدگی سطحی دیوار استفاده می کند. خروجی این پژوهش به صورت مستقیم به عنوان یک روش سریع تخمین میزان خرابی در ارزیابی های پس از زلزله به کار می رود.

کلیدواژه ها:

پایش سلامت سازه ها ، دیوارهای برشی بتن مسلح ، پردازش تصویر ، الگوی ترک سطحی بتن ، رگرسیون سمبولیک