مکانیابی ایستگاه مترو با رویکرد پایداری زیست محیطی

با اشاره به اینکه مترو بهترین راه برای حمل و نقل آسان مردم در پایتخت است به عدم تعبیه پیاده روهای صحیح برای دسترسی سریع مردم به ایستگاه ها از اهمیت بالایی برخوردار است. سیستم حمل و نقل ریلی به ویژه مترو ، با توجه به نقش مهمی که برای آن در نظر گرفته شده است، در آینده مسوولیت بخش قابل توجهی از سفرهای شهروندان تهرانی را بر عهده خواهد داشت. امروزه ایستگاه های مترو بصورت یک مرکز مهم شهری مخصوصا در کلانشهرها درآمده اند، جایی که قابل مکث کردن، خرید مایحتاج منزل و همچنین استفاده از تسهیلات بانکی و ... می باشند. با این وجود مطرح شدن گرمایش جهانی و افزایش آلاینده های جوی، مشوقی اصلی جهت پیشبرد گسترش خطوط مترو در کلانشهرها که مسبب اصلی آلایندگی های زیست محیطی هستند، می باشد. در برنامه ریزی و طراحی فضاهای ایستگاهی مترو باید به کیفیتهای جامع طراحی شهری توجه شود . این کیفیتها عبارتند از : هویت و خوانایی، پایداری زیست محیطی، پایداری اجتماعی فرهنگی و اقتصادی، ایمنی و امنیت، کارایی و تنوع، پیاده مداری و سهولت دسترسی، پیوستگی و یکپارچگی، تناسبات و مقیاس انسانی، آزادی، انعطاف پذیری، سرزندگی، جذابیت و غنای حسی، عدالت. تحلیل نمونه موردی، هم از نظر کیفیتهای عام و هم از نظر الگوهای بومی، از جایگاه پایین و ضعیف کیفیت های طراحی شهری و الگوهای بومی حکایت دارد. در این راستا هدف پژوهش حاضر مکانیابی ایستگاه مترو با رویکرد پایداری زیست محیطی و شناخت و تجزیه و تحلیل و شکل دهی به فضاهای مترو به عنوان فضای شهری پایدار نیازمند شناخت عوامل و فاکتورهای تاثیرگذار بر پایداری زیست محیطی و شناخت پتانسیل های طراحی این گونه فضاهاست. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی، سوابق موضوع در قالب تعریف توسعه پایدار، جایگاه پایداری زیست محیطی در توسعه آن مورد بررسی قرار گرفته گرفته است. نتایج نشان می دهد هزینه کردن برای ساخت مترو برون شهری همزمان با گسترش خطوط درون شهری یک ضرورت است، چراکه اکنون روزانه بیش از ۳ میلیون خودرو وارد کلان شهر تهران میشود و ساخت مترو برون شهری و اتصال آن با شبکه درون شهری تنها راهکار موثر برای کاهش این رقم و به تبع آن کاهش ترافیک و آلودگی ناشی از آن است.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ایستگاه مترو ، کاهش آلودگی هوا ، توسعه پایدار ، زیست شهری