مقایسه اشتیاق شغلی، سلامت روان، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی پرستاران بخش کرونا با سایر بخش های بیمارستانی

مقدمه: بهداشت روان کارکنان به ویژه پرستاران و محیط کاری نقش تعیین کننده ای در کیفیت و ایمنی مراقبت از بیمار دارد. شیوع پاندمی کرونا منجر به درجه بالایی از عدم اطمینان شده است و نظام های سلامت را مملو از انواع چالش ها کرده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اشتیاق شغلی، سلامت روان، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی پرستاران بخش کرونا با سایر بخش های بیمارستانی انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را تمامی پرستاران بخش کرونا و سایر بخش های شهر اهواز در سال ۱۳۹۹ تشکیل می دادند که از میان آنها با روش نمونه گیری دردسترس ۱۰۰ پرستار (۵۰ پرستار بخش کرونا و ۵۰ پرستار بخش های عادی) به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسشنامه های اشتیاق شغلی اسکاوفلی و همکارن (۲۰۰۲)، سلامت روان گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۹)، انعطاف پذیری روانشناختی دنیس و وندوال (۲۰۱۰) و سرمایه روانشناختی لواتز (۲۰۰۷)، پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین میزان اشتیاق شغلی، سلامت روان، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی بین دو گروه از پرستاران تفاوت معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P). بدین صورت که میزان اشتیاق شغلی، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی پرستاران بخش های عادی بیشتر، و سلامت روان که شامل اضطراب و افسردگی در پرستاران بخش کرونا بیشتر بود. نتیجه گیری: بنابراین، می توان نتیجه گرفت که پرستاران بخش کرونا امنیت شغلی کمتری را در خود احساس می کنند همین امر منجر به بروز اضطراب و استرس در آنان می شود که نیازمند توجه و بررسی بیشتر توسط مسئولان مربوطه می باشد.  

کلیدواژه ها:

Job passion ، Mental health ، Psychological flexibility ، Psychological capital ، Nurses ، Corona. ، اشتیاق شغلی ، سلامت روان ، انعطاف پذیری روانشناختی ،  سرمایه روانشناختی ، پرستاران ، کرونا.