تاثیر بیوچار و باکتری محرک رشد گیاه در کاهش جذب فلزات سنگین توسط گیاه ذرت آبیاری شده با آب آلوده

امروزه استفاده از پساب در بخش کشاورزی مهمترین راهکار مدیریتی منابع آب است. آبیاری گیاهان با پساب منجر به تجمع فلزات سنگین در گیاهان و خطرات زیستی میشود. استفاده از مواد کم هزینه مثل بیوچارها به عنوان جاذب فلزات سنگین و باکتری محرک رشد گیاه به عنوان راهکاری برای کاهش جذب فلزات سنگین توسط گیاهان پیشنهاد شده است. از این رو، پژوهشی در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل در سه تکرار بر روی خاک غیر آلوده به فلزات سنگین به منظور بررسی اثر بیوچار و E. cloacae R۷ روی کاهش جذب فلزات سنگین توسط گیاه ذرت آبیاری شده با آب آلوده انجام گرفت . بر اساس نتایج آزمون گلخانه ای آبیاری ذرت با آب آلوده به سرب و کادمیوم منجر به تجمع این فلزات در اندام هوایی گیاه به میزان بالاتر از حد مجاز برای استفاده دام شد. اما غلظت این فلزات در اندامهای هوایی گیاهانی که با ۲۵، ۵۰ و ۷۵ درصد آلودگی آبیاری شدند، کمتر از حد مجاز برای استفاده دام بود . به علاوه کاربرد توام ۳% بیوچار و باکتری اثر قابل ملاحظه ای بر کاهش جذب فلزات سنگین توسط گیاه ذرت داشت. بر طبق نتایج، به منظور کاهش تجمع فلزات سنگین در گیاه ذرت آبیاری شده با آب آلوده به فلزات سنگین (پساب) پیشنهاد می شود؛ از ترکیب آب معمولی و پساب بصورت مخلوط ۲۵)، ۵۰ و %۷۵ پساب) برای آبیاری اراضی ذرت استفاده شود یا در صورت استفاده از % ۱۰۰ پساب، از %۳ بیوچار و باکتری مقاوم به فلزات سنگین (E. cloacae R۷) به صورت توام استفاده شود.

کلیدواژه ها:

فلزات سرب و کادمیوم ، پساب شهری ، آلودگی ، باکتریهای اندوفیتی ، مقاومت به شوری ، حذف فلزات