نگاهی به انشقاق نزاریان پس از دوره الموت
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 253
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICMHSR09_150
تاریخ نمایه سازی: 19 اردیبهشت 1401
چکیده مقاله:
اسماعیلیان مهم ترین شاخه های تشیع در تاریخ میانه ایران هستند. پس از حمله مغولان قلاع اسماعیلی ویران شد و خود ایشان از ایران رانده شدند. هدف از پژوهش بررسی چگونگی حیات اسماعیلیان پس از دوره الموت است. دلیل اهمیت موضوع بررسی چگونگی حیات یک گروه شیعی در دوره فشار و ممنوعیت سیاسی است. بررسی های این تحقیق نشان می دهد، که اسماعیلیان با پرهیز از هیاهو و کوچک کردن اندازه خود باعث شدند، تا دشمنان ایشان آنها را نادیده بگیرند و در دوره های مناسب بعدی حیات خود را تجدید کنند. این مقاله به روش مطالعات کتابخانه منتشر گردیده است.
نویسندگان
مهدی یاراحمدی
دکتری تاریخ اسلام، مدرس دانشگاه پیام نور، ایران
هاجر آسبان
دبیر آموزش و پرورش ناحیه ۴ اهواز، ایران
زهرا تمیمی
دبیر آموزش و پرورش آبادان، ایران