رابطه جهت گیری انگیزشی، هدف های پیشرفت و خوش بینی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی دانش آموزان سال دوم دبیرستان های شهرستان اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه جهت گیری انگیزشی، هدف های پیشرفت و خوش بینی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی دانش آموزان سال دوم دبیرستان های شهرستان اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان پسر سال دوم دبیرستانهای شهرستان اهواز در سال تحصیلی ۱۳۹۷ - ۱۳۹۶ بودند. از این جامعه تعداد ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. طرح پژوهش، همبستگی بود. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس جهت گیری انگیزشی، مقیاس هدف های پیشرفت، پرسشنامه خوش بینی تحصیلی و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی بودند. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که بین انگیزش درونی، انگیزش بیرونی، هدف تبحرگرا، هدف عملکردگرا، چالش گری، کنجکاوی، تبحر مستقل، خوشایندی معلم، وابستگی به معلم و خوش بینی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که چالش گری، کنجکاوی، تبحر مستقل، خوشایندی معلم و خوش بینی تحصیلی به روش گام به گام ۳۶ / ۰ از واریانس سرزندگی تحصیلی را پیش بینی می کنند

کلیدواژه ها:

جهت گیری انگیزشی ، هدف های پیشرفت ، خوش بینی تحصیلی ، سرزندگی تحصیلی