نقش حمایت اجتماعی مدارس بر رضایت از زندگی دانش آموزان: آزمون نقش میانجی رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی بر رضایت از زندگی دانش آموزان با توجه به اثر میانجی رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه ۲ شهر ارومیه به تعداد ۷۱۶۷ نفر بوده که از این تعداد ۳۶۵ نفر به عنوان نمونه آماری به وسیله ی جدول مورگان به صورت نمونه گیری در دسترس، جهت مطالعه انتخاب گردید. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد حمایت اجتماعی واکس و همکاران، رضایت مندی (رضایت از زندگی و رضایت از مدرسه) گیلمن و همکاران، شایستگی تحصیلی هارتر و استراتهوف و ترفوس و خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه گیری شده در الگوی مفهومی ، از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین حمایت اجتماعی با شایستگی، خودکارآمدی، رضایت از مدرسه و رضایت از زندگی  رابطه مثبت و معنی دار هستند. هم چنین بین متغیرهای شایستگی، خودکارآمدی و رضایت از مدرسه با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنی داری دیده شد. در عین حال با میانجی گری رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی ، حمایت اجتماعی مدارس می ­تواند رضایت از زندگی دانش آموزان را پیش­بینی کند. براساس یافته­های پژوهش نتیجه می ­گیریم که هر گونه افزایش در حمایت اجتماعی مدارس همراه با افزایش در رضایت از زندگی، رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی از طرف دانش آموزان می باشد.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، رضایت از زندگی ، رضایت از مدرسه ، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی