شناخت و بررسی محدودیت ها و بحرانهای طبیعی (خشکسالی) مراتع مناطق خشک و نیمه خشک در شهرستان داراب

کشور ایران از نظر اقلیم در روی کمربند خشک کره زمین واقع گردیده است. در نتیجه قسمت عمده ایران همواره با بحران خشکی روبرو می باشد. با توجه به اینکه مناطق منابع تامین آب و انرژی میباشند، لذا جهت استفاده صحیح از این منابع نیاز به شناخت پتانسل ها، محدودیت ها و بحرانهای مناطق خشک و نیمه خشک می باشد تا علاوه بر بهره برداری از این مناطق ، تعادل و پایداری آنها به مخاطره نیافتد. شهرستان داراب از لحاظ ناهمواری و اقلیم به دو بخش عمده تقسیم می گردد. بخش اول شامل قسمتهای شمالی و شرقی شهرستان با ارتافع بالاتر از 1750 متر که بر آن اقلیم نیمه خشک حاکم است و بخش دوم شامل قسمتهای مرکزی و جنوبی شهرستان که بیشتر شامل دشتهای پهناور با اقلیم خشک می باشد. در این تحقیق در دو منطقه آب و هوائی شهرستان تاثیر خشکسالی بر میزان تولید عفوله و میزان بهره برداری بررسی شد. مقایسه میزان تولید و بهره برداری از علوفه در هر منطقه آب و هوائی، قبل و بعد از خشکسالی سال 1378 نشان می دهد که بین میزان تولید گیاهان تر در هر دو منطقه آب و هوایی، اختلاف معنی داری وجود دارد بطوریکه کاهش تولید در منقه نیمه خشک 37 درصد و در منطقه خشک 62 درصد بوده است. همچنین مقایسه میزان بهره برداری از علوفه در دو منطقه آب و هوایی قبل و بعد از خشکسالی در یک دوره چرائی یک ماهه نشان می دهد در منطقه نیمه خشک میزان بهره برداری بعد از خشکسالی 1/8 برابر و در منطقه خشک 2/8 برابر قبل از خشکسالی شده است.

کلیدواژه ها:

میزان تولید ، میزان بهره برداری ، خشکسالی ، داراب ، مناطق خشک و نیمه خشک