رفتارشناسی واژه در زبان عرفانی (مسیری در تحلیل فرآیند شکل گیری زبان عرفانی)

    تحلیل فرایند شکل­گیری زبان عرفانی با توجه به سرچشمه اصلی آن یعنی قرآن، ساحت پژوهشی مهم و تازه­ای است که به دلیل تنوع و وسعت متون عرفانی، پژوهش­های بنیادین و خلاقانه­ای را می­طلبد که بتوانند در کشف ابعاد پنهان این زبان راهگشا باشند. بنابراین هدف این پژوهش ارائه یک الگوی پیشنهادی تازه­ برای تحلیل فرایند شکل­گیری زبان عرفانی است که با عنوان رفتارشناسی واژه معرفی می­گردد. رفتارشناسی واژه که به تحلیل تغییرات معنایی واژه­های قرآنی در متون  تعلیمی عرفانی می­پردازد، گامی در جهت تحلیل خلاقانه فرایند شکل­گیری زبان عرفانی است. الگوی رفتارشناسی واژه، با بهره­گیری از مزیت­های نظریه میدانی۱ کرت لوین۲ در روان­شناسی و نظریه ایزوتسو، شکل تازه­ای از تحلیل زبان عرفانی را پدید می­آورد. نظریه میدانی لوین به سبب توجه به تاثیرات محیطی بر رفتار۳ و نظریه ایزوتسو به دلیل توجه به تاثیر مستقیم قرآن بر عرفان و تصوف اسلامی و مبحث معنی اساسی و معنی نسبی در این پژوهش کارآمد­ند. دستاورد پژوهش آن است که رفتارشناسی واژه را به عنوان راهی تازه در جهت تحلیل زبان عرفانی ارائه می­کند.                                                                                                                                                                                                                                                                                     

کلیدواژه ها:

Qur’an ، Mystical language ، Word behaviorology ، Relative meaning ، Tawbah ، قرآن ، زبان عرفانی ، رفتارشناسی واژه ، معنی نسبی ، توبه