مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطوح مایونکتین سرمی،نیمرخ لیپیدی، گلوکز ناشتا و ترکیب بدن مردان سالمند

سابقه و هدف: ترکیب بدن، سطوح گلوکز و اسیدهای چرب پلاسما از فاکتورهای مهم تندرستی در سالمندان میباشند. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطوح مایونکتین سرمی، نیمرخ لیپیدی، گلوکزناشتا و ترکیب بدن مردان سالمند پرداخته است.مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، نمونه آماری۳۰ مرد سالمند با میانگین سنی( سال) ۵۵/۶۰ ± ۱/۶۰ ، وزن(کیلوگرم) ۶۳/۲۰ ± ۱/۴۷، توده چربی(در صد) ۳۱/۱۳ ± ۱/۵۹ و شاخص توده بدن ۲۳/۱۷ ± ۰/۷۵ بودند که به شکل هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. تمرین مقاومتی واستقامتی شامل هشت هفته، هرهفته سه جلسه اجرا گردید. ۲۴ ساعت قبل ازاولین جلسه و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه خونی جهت ارزیابی مقدار مایونکتین سرمی، نیمرخ لیپیدی و گلوکز نا شتا دریافت شد. دادهها با ا ستفاده از تی همبسته، اندازه اثر، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه قرار گرفت .(P<۰/۰۵)یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات هوازی و مقاومتی سبب کاهش معناداری در وزن بدن، محیط دورکمر، توده چربی بدن، شاخص توده بدن، سطوح تری گلسیرید،HDL، LDL و گلوکز ناشتا شد همچنین افزایش معناداری در سطوح سرمی مایونکتین، حداکثراکسیژن مصرفی و سطوح HDL مشاهده شد. علاوه بر این نتایج نشان داد تفاوت بین گروه های تمرینی به جزء در محیط دورکمر و سطوح HDL وجود دارد و با بررسی میانگین گروه ها و اندازه اثر،گروه تمرین استقامتی تغییرات بیشتری نسبت به گروه تمرین مقاومتی را به همراه داشت.نتیجه گیری: تمرینات استقامتی و مقاومتی سبب بهبود وضعیت متابولیکی و فیزیولوژیکی سالمندان میشود که تمرینات استقامتی تاثیر بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

تمرینات استقامتی ، تمرینات مقاومتی ، مایونکتین ، گلوکزناشتا ، نیمرخ لیپید ، ترکیب بدن ، سالمندان