مطالعه زیست چینه شناسی سری رسوبات پرمین در ناحیه چاه ریسه شمال شرق اصفهان

پس از نمونه برداری سیستماتیک و مطالعات میکروسکوپی بر روی میکروفسیلهای جانوری رسوبات پرمین کوه کفتار، واقع در ناحیه چاه ریسه، شمال شرق اصفهان، مشخص شد که رسوبات دریائی کم عمق پرمین بالائی پس از یک ناپیوستگی فرسایشی بر روی نهشته های دونین بالائی (قسمت فوقانی اشکوب فامنین) پیشروی کرده است. بر مبنای زیست چینه شناسی پالینومورفها (شیرانی، 1374) و کنودونتها (Mawson, 1998) بین این دو واحد رسوبی نبود چینه شناسی وجود دارد که تمام رسوبات کربنیفر و پرمین زیرین را در بر می گیرد. پس از سطح فرسایشی، توالی رسوبی پرمین با ضخامت 260 متر و با قاعده پیشرونده (ماسه سنگی و آهک ماسه ای) آغاز شده و با دولومیت زرد و آهکهای ضخیم تا متوسط لایه تیره حاوی فسیلهای فراوان از جمله شکمپایان، بازوپایان، بریزوئرها ، اسفنجها، مرجانها و میکروفسیلهای مختلف ادامه یافته و در خاتمه به افق لاتریتی می رسد. پس از افق لاتریتی، تریاس با ماسه سنگهای سفید و دولومیتهای زرد ضخیم لایه بر روی پرمین بالایی قرار دارد. با مطالعه مقاطع نازک تهیه شده از سنگهای پرمین در این ناحیه، رویهمرفته 44 جنس فورامینیفر، 5 جنس جلبک سبز و قرمز و 2 جنس بریوزوئر شناسایی شد. بر اساس ارزش چینه شناسی میکروفسیلهای شناسائی شده در ستون چینه شناسی مورد مطالعه، جمعا 6 بیوزون محلی مشخص گردید که زمان زمین شناسی پرمین بالایی (مرغابین بالائی – جلفین زیرین) را نشان میدهد.