توزیع پایدار پهنه های پیاده شهری با رویکرد ICT

با وجود اهمیت پهنه های پیاده شهری در توسعه پایدار، توزیع ناعادلانه آنها خطری جدی برای پایداری اجتماعی است. توسعه کالبدی این سطوح نیازمند منابع نادر، تغییرات ساختاری بزرگ، پرهزینه و بعضا ناممکن سیاسی و اجتماعی می باشد. موانعی که راهبردهای هوشمند پایداری فارغ از آنها هستند. لذا مساله عدم کفایت سیاست های فیزیکی پایداری و ضرورت پژوهشی نو با هدف: امکان بکارگیریICT جهت تکمیل کارایی توزیع فیزیکی این پهنه ها مطرح می شود. روش تحقیق شامل، توصیف نظری تناقضات پایداری، عدالت در پهنه های پیاده وگام های کوچک اما هوشمند پایداری در این راستا است. سپس، پروژه های هوشمند همسو، تحلیل تمثیلی-قیاسی می شود. یافته ها گویای نقش کمیICT در افزایش کاربری پیاده راه ها، پیاده مداری،تعدادعابرین و پیاده روی آنها و نقش کیفیICT در افزایش تنوع اجتماعی، کیفیت زیست محیطی، کارایی حمل و نقل، انرژی و منابع، ارتقاء خوانایی ، جذابیت،ایمنی،امنیت، طراحی ونگهداری عرصه های پیاده، است. نتیجه پژوهش بیانگر نقش ابزاری مهم و محرکICT در افزایش اطلاعات، آگاهی عمومی و تغییر شیوه ارتباط، رفتار و فرهنگ شهروندان، مدیران و شهر سازان، برای مشارکت هوشمندانه باهم و با مکان های پیاده می باشد، که همگی عوامل اصلی توزیع کارا، عادلانه و پایدار پهنه های پیاده شهری، بویژه درابعاد اجتماعی و کیفی مذکور است. نهایتا، پیشنهاداتکاربردی مرتبط، بعد از رفع موانع مختلف بویژه شکاف دیجیتال شامل: تدارک برنامه جامع میان مدت برای توسعه پیاده مداری، شهرسازی دیجیتال و بکارگیری فعلی، مشارکت محتاطانه و ترکیبی سنتی و الکترونیک می باشد.

کلیدواژه ها:

توزیع پایدار ، پهنه های پیاده شهری ، ICT ، عدالت و کارایی ، مشارکت الکترونیک