بررسی مقایسه ای آسیب در محور ادراک زمان و مولفه های آن در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی و دوقطبی نوع اول

هدف از پژوهش حاضر مقایسهی آسیب در ادراک زمان و مولفه های آن در افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی نوع اول بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای است. جامعه ی آماری مورد مطالعه شامل کلیه ی مبتلایان به اختلال دو قطبی نوع اول و مبتلایان به اختلال اسکیزوفرنی حاضر در بیمارستان رازی شهر تبریز بودند که براساس پرونده ی پزشکی مبتلا به اختلال دو قطبی نوع اول و مبتلایان به اختلال اسکیزوفرنی تشخیص داه شده بودند. نمونه ی مورد بررسی شامل ۱۰۰ نفر( ۵۰ نفر بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی نوع اول، ۵۰ نفر بیمار مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی) بود که به روش نمونه گیری در دسترس و پس از همتاسازی(براساس سن، جنس و مقطع تحصیلی) انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه چشمانداز زمان زیمباردو استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل واریانس یک راهه و چند متغیره انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد: که در ادراک زمان و مولفه های آن در افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی و دو قطبی نوع اول تفاوت معناداری وجود دارد. در واقع افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی دارای آسیب بیشتری در ادراک زمان هستند. بنابراین توجه به ادراک زمان در افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی از اهمیت خاصی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

اختلال اسکیزوفرنی ، اختلال دو قطبی ، ادراک زمان