مدلیابی نقش میانجی تابآوری در رابطه علی معنای زندگی با امیدورای

هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه ی بین معنای زندگی و امیدواری بود. روش پژوهش، همبستگی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی مرکز آموزش عالی پلدختر بود که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند. ۲۱۰ دانشجو به صورت آنلاین در این مطالعه شرکت کردند و به پرسشنامه های تاب آوری کونور- دیویدسون (CD-RISC)، پرسش نامه معنای زندگی (MLQ ) و مقیاس امیدواری (HS) پاسخ دادند. تحلیل داده ها به روش آماری مدل معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۲۲ و AMOS-۲۴ انجام شد. نتایج نشان داد که معنای زندگی بر تاب آوری و امیدواری اثر مستقیم دارد. ضریب مسیر β از تاب آوری به امیدواری به لحاظ آماری معنیدار میباشد. همچنین نتایج غیرمستقیم مدل پژوهش نشان داد که معنای زندگی از طریق میانجی گری تاب آوری اثر غیرمستقیم بر امیدواری دارد. با توجه به نتایج بدست آمده، هر چه معنای زندگی افزایش یابد، تاب آوری نیز ارتقاء مییابد که نتیجه آن افزایش امیدواری میباشد. لذا میتوان از طریق آموزش و ارتقاء معنای زندگی و تاب آوری ، امیدواری را در دانشجویان افزایش داد.

کلیدواژه ها:

معنای زندگی ، تاب آوری ، امیدواری