اثر دیاتومیت بر برخی از خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و عملکرد نخود (.Cicer arietinum L) تحت رژیم های مختلف آبیاری

کم آبی یکی از مهم ترین عوامل موثر در کاهش عملکرد گیاهان زراعی است. در این راستا به منظور بررسی تاثیر کاربرد دیاتومیت بر خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و عملکرد نخود تحت رژیم های مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۳۹۶-۱۳۹۷ در شهر خواف انجام شد. عامل اصلی رژیم های مختلف آبیاری شامل پنج سطح (دیم کامل، آبیاری کامل، یک نوبت آبیاری فقط در مرحله رویشی، یک نوبت آبیاری فقط در مرحله زایشی، دو نوبت آبیاری شامل یک نوبت در مرحله رویشی و یک نوبت در مرحله زایشی) و عامل فرعی مقادیر دیاتومیت در سه سطح (صفر، ۳.۵ تن در هکتار و ۷ تن در هکتار) بود. نتایج نشان داد که تغییر رژیم آبیاری از آبیاری کامل به دیم موجب کاهش در صفات کمی موردبررسی شد. کاربرد دیاتومیت تحت رژیم های مختلف کم آبیاری تمامی صفات مورد ارزیابی و عملکرد دانه را افزایش داد. به طوری که کاربرد ۷ تن در هکتار دیاتومیت نسبت به تیمار عدم کاربرد دیاتومیت به ترتیب باعث افزایش ۲۹، ۲۹، ۷۷ و ۳۹ درصدی عملکرد دانه در رژیم های آبیاری شامل دیم، یک نوبت آبیاری در مرحله رویشی، یک نوبت آبیاری در مرحله زایشی، دو نوبت آبیاری شامل مرحله رویشی و زایشی شد. بر اساس نتایج اثرات متقابل عملکرد دانه در تیمار آبیاری در مرحله رویشی و زایشی و سایر تیمارهای کم آبیاری کاربرد ۳.۵ تن در هکتار دیاتومیت با کاربرد ۷ تن در هکتار دیاتومیت در یک گروه آماری قرار گرفت؛ بنابراین می توان گفت کاربرد ۳.۵ تن در هکتار دیاتومیت مناسب ترین مقدار در افزایش عملکرد نخود تحت رژیم های کم آبیاری است. به طورکلی نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد دیاتومیت در شرایط کمبود آب از طریق کاهش اثرات سوء ناشی از کمبود رطوبت، باعث بهبود عملکرد دانه گیاه نخود شد.

کلیدواژه ها:

ارتفاع ساقه ، تنش رطوبتی ، سوپر جاذب ، محتوی نسبی رطوبت برگ