تامین آسایش حرارتی بر مبنای جهت گیری خانه های اقلیم گرم و خشک ایران

در ساخت و آرایش بناهای بومی الگوهای گوناگونی دخیل بوده است، شکل گیری این بناها همواره متاثر از عوامل متعددی مانند اقلیم، فرهنگ، امنیت، جهت گیری و غیره بوده است. جهت گیری مولفه مهمی برای معماران محسوب میشود، که می- تواند با نحوه انتظام و قرارگیری صحیح بناها مانع از هرج و مرج یا ساخت بدون نظم بناها شود، هدف این نظم لزوما در هندسه و شاکله بنا خلاصه نمیشده است بلکه در ورای آن معنایی فراتر از کالبد نهفته است. در انتخاب جهت قرارگیری ساختمانها عوامل متعدد اقلیمی)جهت وزش باد، تابش آفتاب، وضعیت زمین( و مذهبی)جهت قبله(، بصری)تعادل و دید و منظر(، هماسایگی ها)گذرها و کاربری های پیرامون( مشارکت دارند، که اگر این جهت گیری به درستی انجام شود میتواند در جنبه های مختلف کارآمد و اثرگذار باشد. به عنوان مثال خانه هایی که بر اساس بهره مندی از تابش نور خورشید در فصول سرد سال جهت گیری میشوند، یا در شرایطی که فصول گرم حداقل انرژی خورشیدی مورد نیاز است ساختمان باید در جهتی قرار گیرد که کمترین تابش آفتاب را دریافت نماید، نمونه ای بارز از جهت گیری در حوزه اقلیم محسوب میگردند

کلیدواژه ها:

جهت گیری ، اقلیم ، آسایش ، معماری ایرانی.