مقایسه ی دو روش تهیه ی نقشه ی آسیب پذیری زمین لرزه تحت شرایط عدم قطعیت مبتنی بر منطق فازی کلاسیک و منطق فازی شهودی

ریسک هر‎گونه بحران طبیعی تابع حادثه و آسیب‎پذیری است. بنابراین نقشهی آسیب‎پذیری برای هرگونه نظام مدیریت بحران بایسته است. داده‎ها و اطلاعات منبع در فعالیتهای اجرایی همراه با انواع عدم ‎قطعیت و عناصر نایقینی هستند. هر نوع ساده‎انگاری روی چنین نقشه‎هایی منجر به تصمیم‎گیریهای نادرست خواهد شد. بنابراین برای کسب نتایج مناسب باید نقشه‎های آسیب‎پذیری با مولفه‎های نایقینی و عدم‎ قطعیت محاسبه شوند. اگرچه منطق فازی کاربرد‎های فراوانی در گرایشهای مختلف وابسته به اطلاعات مکانی یافته است، اما منطق فازی رایج دارای کاستی‎های مهمی است. منطق فازی سنتی دارای دو کاستی مهم است. نخست آنکه، برای استفاده از نظریهی فازی معمول، برای هر مشخصه باید یک تابع عضویت قطعی تعیین کنیم. دیگر آنکه نظریهی فازی بین گزارهای که دانشی نسبت به آن وجود ندارد و گزارههایی که دلایل موافق و مخالف علیه آن یکسان است، تفاوتی نمیگذارد. مشکل دیگر نظریهی فازی متداول هنگامی رخ میدهد که کمبود اطلاعات مرتبط داشته باشیم. این در حالی است که تمامی مشکلات یاد شده برای تهیهی نقشهی آسیب‎پذیری نیز وجود دارد. برای حل اینگونه مسائل، می‎توان از منطق فازی شهودی۱ (IFL) استفاده کرد. در این پژوهش نشان خواهیم داد که چگونه میتوان نقشه‎های آسیب‎پذیری را به کمک فازی شهودی به دست آورد. برای تایید قابلیت مدل پیشنهادی به بررسی میزان آسیبپذیری ناشی از زمینلرزه پرداخته شده است. بدینمنظور با استفاده از دو روش منطق فازی رایج و منطق فازی شهودی، نقشهی آسیبپذیری ناشی از زلزله تهیه می‎شود و در نهایت با مقایسهی نتایج دو روش، برتری روش مبتنی بر منطق فازی شهودی در حل اینگونه مسائل نشان داده می‎شود.

کلیدواژه ها:

منطق فازی شهودی ، منطق فازی ، آسیب پذیری ، GIS