اثر برنامه اسپارک بر خودپنداره و مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه منتخب حرکتی اسپارک بر خود­پنداره و مهارت­های حرکتی کودکان مبتلا به ناتوانی­های یادگیری می­باشد. از بین کلیه دانش آموزان دوم ابتدایی در مراکز اختلالات یادگیری مشهد ۳۰ نفر به روش خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه همگن کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ۱۲ جلسه، سه جلسه در هفته و ۴۵ دقیقه در هر جلسه در برنامه تمرینی منتخب شرکت کردند. گروه کنترل به فعالیت های معمول خود پرداختند. پرسشنامه خود­پنداره کودکان پی­یرز هریس و آزمون تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی برای ارزیابی آزمودنی­ها استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری در نمره کل خودپنداره، تبحر حرکتی و مهارت های حرکتی ظریف و درشت، وجود داشت (۰۵/۰>p). خرده آزمون های سرعت دویدن و چابکی، تعادل، هماهنگی دوطرفه، سرعت پاسخ، کنترل بینایی حرکتی و هماهنگی اندام فوقانی (۰۵/۰>p) و همچنین خرده مقیاس های وضعیت تحصیلی و عقلانی، ظاهر جسمانی و نگرش، اضطراب و شادی و رضایت در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی­داری داشت (۰۵/۰>p). این نتایج نشان می­دهد که برنامه حرکتی اسپارک می­تواند در کنار سایر برنامه­های آموزشی در مدارس و مراکز اختلالات یادگیری، جهت کمک به کاهش مشکلات این کودکان مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ناتوانی های یادگیری ، خودپنداره ، مهارت های حرکتی ، برنامه اسپارک