معماری علم، فناوری و نوآوری جمهوری اسلامی ایران به منظور دستیابی به مرجعیت علمی در افق ۱۴۴۰

دستیابی به مرجعیت علمی به عنوان زیرساختی برای تحقق تمدن نوین اسلامی طی ۴۰ تا ۵۰ سال آینده، نیازمند طرحی منسجم، همه جانبه و کلان مبتنی بر تصویر مطلوب ممکن و مستلزم جامعیت، یکپارچگی، انعطاف­پذیری و تعامل پذیری در قالب معماری علم، فناوری و نوآوری (نفع) است. هدف این تحقیق معماری نفع ج.ا.ا به منظور دستیابی به مرجعیت علمی در افق ۱۴۴۰ است. پژوهش حاضر که بر اساس هدف، کاربردی-توسعه­ای و به لحاظ روش، توصیفی و پیمایشی است، با انجام مطالعات کتابخانه ای و میدانی و مصاحبه­های اکتشافی، چارچوب معماری «نفع» را از بین چارچوب­های موجود انتخاب و ادبیات مربوط را تدوین کرده است. مفاهیم و مولفه­ها با استفاده از تحلیل محتوا و به روش استقرایی استخراج شد و از روش نمونه گیری قضاوتی هدفمند و ابزار پرسشنامه و مصاحبه نیمه هدایت شده، بازخورد لازم دریافت شد و مولفه های مربوط استخراج شد. شاخص روایی محتوایی بالای۰.۷ و آلفای کرونباخ حداقل۰.۸۹۹ بود. در نهایت با توجه به چارچوب معماری منتخب، ابعاد معماری، مولفه­ها، مفاهیم و گویه­های مربوط، معماری «نفع» ج.ا.ا به منظور دستیابی به مرجعیت علمی در افق ۱۴۴۰ در ۲۴ سلول توصیف شد. براساس نتایج تحقیق، اقتدار مهم ترین وجه در تصویر نفع و مرجعیت علمی ج. ا. ا در افق ۱۴۴۰ است که بایستی به عنوان نقطه کانونی تمامی اهداف کلان، اقدامات ملی، تدابیر، سیاست­ها و راهبردهای نفع کشور قرار گیرد.  

کلیدواژه ها:

معماری علم ، فناوری و نوآوری ، مرجعیت علمی ، افق ۱۴۴۰