مقایسه عملکرد نانوذرات مغناطیسی اصلاح شده با β-Cyclodextrin/Thermosensitive درحذف دیازینون و فنیتروتیون از محیط آبی
محل انتشار: مجله آب و فاضلاب، دوره: 32، شماره: 6
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 418
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WWJ-32-6_006
تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1401
چکیده مقاله:
سموم ارگانوفسفره از جمله دیازینون و فنیتروتیون محلول در چربی هستند و در صورت ذخیره مقدار چشمگیر سم در بافت چربی سمیت تاخیری به وجود می آید. بر اساس طبقه بندی سازمان جهانی بهداشت دیازینون و فنیتروتیون در طبقه دو (مواد شیمیایی با خطر متوسط) قرار دارند. بنابراین در این پژوهش به منظور حذف دیازینون و فنیتروتیون از محیط های آبی، از نانوذرات مغناطیسی آهن اصلاح شده با بتاسیکلودکسترین/پلیمر هوشمند حساس به دما استفاده شد. اصلاح سطح این نانوذرات برای افزایش پایداری، افزایش قابلیت کاربرد در شرایط مختلف و افزایش کارایی حذف آلاینده ها انجام شد. نانوذرات نهایی با تکنیک هایFTIR، میکروسکوپ الکترونی عبوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی، آنالیز حرارتی و آنالیز عنصری مشخصه یابی شدند. در ادامه تاثیر فاکتورهایی مانند pH، ایزوترم های جذب، سینتیک جذب، غلظت آلاینده، دمای واکنش، واجذب التراسونیک و قابلیت کاربرد مجدد بر فرایند حذف آلاینده ها بررسی شد. نتایج نشان داد که بهترین دما و pH برای حداکثر جذب سموم به ترتیب ۲۰ درجه سلسیوس و pH معادل ۶ بود. غلظت اولیه در تمام مراحل ۱۰۰ میلی گرم در لیتر و مقدار جاذب ۰۱/۰ گرم در نظر گرفته شد. نتایج بررسی ها حاکی از پیروی فرایند جذب از مدل لانگمیر بوده و حداکثر ظرفیت جذب برای سموم به ترتیب ۳۴ و ۲۹ میلی گرم در گرم محاسبه شد. سینتیک واکنش از معادله درجه دو پیروی کرده و زمان تعادل ۹۰ دقیقه بود. تمامی پژوهش ها بیانگر کارایی زیاد نانوجاذب در حذف، قابلیت استفاده مجدد برای حذف آلاینده ها، کنترل فرایند جذب و واجذب توسط تغییرات درجه حرارت و حذف آلاینده ها از نمونه های حقیقی هستند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نازلی تیزرو
دکترا، گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کیوان صائب
دانشیار، گروه محیط زیست، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
الهام منیری
دانشیار، گروه شیمی کاربردی، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
همایون احمدپناهی
استاد، گروه شیمی تجزیه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سهیل سبحان اردکانی
استاد، گروه محیط زیست، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :