بررسی تطبیقی مضامین پایداری در اشعار عمر ابو ریشه و سلمان هراتی

ادبیات پایداری، شاخه ای از ادبیات است که در کشورهایی که به نوعی از استبداد و بی عدالتی رنج می برند، رونق خاصی دارد. این ادبیات به بیان مبارزه و قهرمانی های یک ملت در برابر ظلم، اشغال و بی عدالتی می پردازد و آنها ر ا به ایستادگی و مقاومت در برابر هر گونه ظلم و استبداد تشویق می کند. وقوع جنگ تحمیلی در ایران و اشغال سوریه و فلسطین به وسیله رژیم صهیونیستی، سبب شد تا شاعران و نویسندگان برای دفاع از وطن و بیان درد و رنج آن، به ادبیات پایداری روی آورند. از جمله این شاعران میتوان به عمر ابو ریشه و سلمان هراتی اشاره کرد. این جستار به دنبال تحلیل مضامین مشترک در آثار این دو شاعر با روش توصیفی- تحلیلی است. آثار این دو شاعر مملو از عشق به وطن و تعهد نسبت به آن است که با زبانی ساده و به دور از تکلف به بیدارسازی و آگاهی بخشی مردم در برابر توطئه بیگانگان پرداخته و با یادآوری رشادت ها ودلاوری های شهیدان در میدان مبارزه، بر تداوم راه آنان تاکید کرده اند و با استفاده از نماد و اسطوره به انتقاد از حاکمان نالایق و غفلت برخی افراد دنیا طلب پرداخته و اعتراض خود را نسبت به نبود عدالت اجتماعی و درد و رنج طبقات محروم در جامعه اعلام داشته اند. بخشی از نتایج تحقیق، حاکی از آن است که سلمان هراتی، مقاومت و پایداری مردم را با احساسی لطیف در فضای حماسی به تصویر میکشد. ابو ریشه تلاش می کند، با تاکید بر ملی گرایی، اتحاد و همبستگی میان اعراب را تقویت کند و با ایجاد اعتماد به نفس و روحیه خودباوری در مردم، آنان را به مقاومت و ایستادگی در برابر اشغال گران تشویق می کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، وطن ، تعهد ، عمر ابو ریشه ، سلمان هراتی