بررسی میزان احساس محرومیت نسبی دانش آموزان متوسطه دوم و عوامل اجتماعی مرتبط با آن در شهر قره آغاج

پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و با هدف بررسی رابطه بین عوامل اجتماعی و میزان احساس محرومیت نسبی در دانش آموزان متوسطه دوم در شهر قره آغاج، بر اساس مطالعات کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، ۵۲۰ نفر و نمونه آماری آن بر اساس فرمول کوکران ۲۲۰ نفر می باشد که۱۱۴ نفر پسر و ۱۰۶ نفر نیز دختر هستند، این تعداد از چهار دبیرستان قره آغاج به صورت خوشه ای – تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه چهارگانه استاندارد می باشد که پایائی آنها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ برآورد گردیده و برای آزمون فرضیه ها نیز از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. اهداف پژوهش تعیین رابطه بین محرومیت نسبی و عوامل اجتماعی سه گانه یعنی همبستگی اجتماعی، بیگانگی اجتماعی و سرمایه اجتماعی می باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در خصوص رابطه بین محرومیت نسبی و همبستگی اجتماعی مقدار r با سطح اعتبار p=۰/۰۰۱ حدود ۰/۳۱- برآورد شد که حاکی از رابطه معکوس فزاینده میان محرومیت نسبی و همبستگی اجتماعی است و در مورد رابطه بین محرومیت نسبی و بیگانگی اجتماعی هم مقدار r با سطح اعتبار p=۰/۰۰۱ حدود ۰/۲۷- برآورد گردید که معنادار بوده و مبین رابطه معکوس میان دو متغیر مزبور می باشد. در مورد رابطه میان محرومیت نسبی و سرمایه اجتماعی هم مقدار r با سطح اعتبار p=۰/۰۰۱ حدود ۰/۶۲- برآورد گردید. به این معنا که احساس محرومیت نسبی در به هدر رفتن سرمایه اجتماعی تاثیر اساسی دارد و میان این دو متغیر رابطه معکوس فزاینده وحود دارد. سرانجام با آزمون فرضیه اصلی یعنی وجود رابطه بین احساس محرومیت نسبی با عوامل اجتماعی سه گانه فوق، مقدار r با سطح اعتبار p=۰/۰۱۸ حدود ۰/۴۲- برآورد شد که حاکی از وجود نوعی رابطه معکوس فزاینده میان متغیرهای مزبور ( همبستگی اجتماعی، بیگانگی اجتماعی و سرمایه اجتماعی می باشد.

کلیدواژه ها:

احساس محرومیت نسبی ، همبستگی اجتماعی ، بیگانگی اجتماعی ، سرمایه اجتماعی ، دانش آموزان قره آغاج