تحلیل ظرفیت تاب آوری در سیستم حمل و نقل شهری بر اساس مدل چرخه سازگاری تاب آوری(RAC) : مطالعه ای در کلان شهر اهواز

تاب آوری رویکردی مبتنی بر ظرفیت سازی خلاقانه، سازگار و مانا در راستای رسیدن به پایداری و هوشمندی در برابر مخاطرات برای سیستم های حمل ونقل تعریف می گردد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف شناسی کاربردی و با روش توصیفی-تحلیلی کوشیده است تا ظرفیت تاب آوری سیستم حمل ونقل شهری در کلانشهر اهواز را بر اساس مدل چرخه سازگاری تاب آوری(RAC) مورد تحلیل قرار دهد. داده های پژوهش به روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه، با بهره گیری از نظرات ۳۰ متخصص مرتبط با موضوع پژوهش گردآوری شده است. تحلیل داده ها با استفاده از مدل شباهت به گزینه ایده آل فازی(FTOPSIS) صورت گرفته است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که مطابق با مراحل چهارگانه مدل چرخه سازگاری تاب اوری(RAC)؛ مرحله فروپاشی(Ώ) که مبتنی بر شناخت اختلالات آبشاری؛ رهبری منسجم؛ حفظ عملکردهای حیاتی سیستم و خلاقیت و ابتکار در سیستم حمل ونقل می باشد دارای اولویت بیشتری برای سیستم حمل ونقل شهری اهواز نسبت به سایر مراحل چرخه سازگاری می باشد. این نتیجه بیانگر نیاز سیتم حمل ونقل شهری اهواز به ایجاد ظرفیت مانایی در سیستم برای مقابله و مواجهه با مخاطرات می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، حمل ونقل شهری ، چرخه سازگاری تاب آوری ، کلانشهر اهواز