بررسی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به هپاتیت C و مقایسه آن با افراد سالم و ارائه یک مدل ساختاری

مقدمه و هدف: هپاتیت c، یک بیماری بدون علامت است و کیفیت زندگی، نگرانی مهم در این بیماران محسوب می­شود. در این تحقیق، کیفیت زندگی در بیماران هپاتیتc  با افراد سالم مقایسه­شده، در نهایت یک مدل ساختاری ارائه­گردید.  مواد و روش­ها: این تحقیق به صورت تحلیلی روی ۶۱ بیمار و ۷۸ فرد سالم انجام­گرفت. در این تحقیق، پرسشنامه­ای که تلفیقی از ابزار sf-۳۶  موردی  و کیفیت زندگی سوئدی است استفاده و سپس داده­ها با بهره­گیری از spss(۱۶) و لیزرل ۸۰/۸  تحلیل گردید.  نتایج: نمره انطباق­یافته کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در گروه آزمون (۹۵/۳ ± ۷۷/۶۰ ) و در گروه کنترول (۸۰/۴ ± ۱۴/۶۷) بود؛ همه سازه­های مدل پبش­بینی­شده، ارتباطی معنی دار با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت نشان­داد. سن و ALT  به ترتیب با ضرایب مسیر (ضریب­های استاندارد β ) ۱۵/۰، ۱۹/۰- قدرت پیش­بینی­کنندگی سلامت جسمی،  سن و بیماری­های همراه با ضریب مسیر ۲۶/۰ ، ۳۶/۰- قدرت پیش­بینی­کنندگی سلامت روانی را داشتند. سلامت جسمی در مقام یک میانجی ۹۵ درصد و سلامت روانی ۷۸ درصد واریانس را در کیفیت زندگی تعیین می­کنند.  نتیجه­گیری: هپاتیتc  مسئول بیشترین تغییر در کیفیت زندگی است. هرگونه تلاش در مدل های ساختاری پیش­بینی­کننده  کیفیت زندگی ، نقشی معنی­دار در حل دشواری­های این بیماران ایفا­می­کند.

کلیدواژه ها:

هپاتیت C ، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت ، مدل ساختاری