ارائه راهکارهای طراحی اقلیمی در نواحی گرم و مرطوب برمبنای معماری بو می منطقه ( مطالعه موردی: بندر بوشهر و بندر لنگه)

شناخت شرایط آب و هوایی هر منطقه مهم ترین عامل در ایجاد آسایش حرارتی کاربران ساختمان ها است. امروزه ، دانش بوم شناسی ساختمان بر افزایش ظرفیت و کیفیت فضا با استفاده از پارامترهای اقلیمی و زیست محیطی در طراحی با توجه به الگوهای بومی توجه فراوان دارد. کشور پهناور ایران با مناطق آب هوایی مختلف دارای معماری ارزشمند متناسب با هر اقلیم میباشد.معماری بومی و ناب اقلیم گرم و مرطوب که بخش عمده کشور ایران در حاشیه شمالی خلیج فارس و دریای عمان را به خود اختصاص داده در طول زمان مورد بی توجهی قرار گرفته و بیشتر بافتهای سنتی این مناطق از بین رفته اند. مطالعه تمهیدات اقلیمی معماران توانای این نواحی میتواند ایده های مفیدی در راستای خلق محیط های متناسب یا این اقلیم را فراهم سازد. این مقاله به مطالعه معماری سنتی بافتهای بندر لنگه و بندر بوشهر به عنوان دو نمونه ارزشمند معماری اقلیمی در این مناطق که هنوز هویت سنتی خود را حفظ کردهاند، میپردازد. روش تحقیق در این پژوهش بصورت کیفی بوده که با مطالعه نتایج تحقیقات قبلی این حوزه، بررسی ویژگی های معماری بومی و تحلیل دیاگرام عناصر اقلیمی در بافتهای سنتی این مناطق و حضور درمحیط بافت بمنظور ارائه راهکارهایی کاربردی در طراحی معماری امروز در نواحی گرم و مرطوب مورد بررسی قرار گرفت. اهداف عمده در این پژوهش دستیابی به اصولی است که صرفهجویی در مصرف انرژی، ایجاد آسایش حرارتی و اقلیمی، تلاش در جهت کاهش آلودگیهای زیست محیطی ناشی از استفاده تجهیزات الکتریکی و مکانیکی و به حداقل رساندن هزینه تامین انرژی، با استفاده از راهکارهایی مانند جهتگیری مناسب ساختمان ، تهویه طبیعی دوطرفه( استراتژی اصلی آسایش)، دوجداره کردن نمای ساختمان، استفاده از پیلوت، کاربرد حیاط مرکزی، کاربرد مصالح با ضریب حرارتی کم، طراحی پنجره های عمودی با قاب رنگ تیره و کاربرد پردههای کرکرهای هوشمند در بیرون بازشوهای ساختمان برای کنترل ورود میزان نور، حرارت و باد.... می باشد.

کلیدواژه ها:

منطقه گرم و مرطوب ، معماری بومی ، آسایش حرارتی ، تهویه طبیعی