طراحی محیط پایدار و اکوتوریسم با رویکرد حفاظت از محیط زیست در ایران (نمونه موردی: ژئوپارک قشم)

توسعه پایدار گردشگری بعنوان رهنمونی برای مدیریت کلیه منابع قلمداد می شود. به طریقی که بتوان نیازهای اقتصادی و اجتماعی را برآورده ساخت و همگنی فرهنگی و سیستم های حفاظت زندگی را ایجاد کرد. یکی از بهترین راه های تبادل فرهنگی، گردشگری است. همچنین حضور گردشگران تا حد زیادی موجب رونق اقتصادی و بالا رفتن سطح فرهنگی و بومی می شود. محیط های طبیعی بکر با حوزه های حفاظت شده محلی مناسب برای اکوتوریسم به شمار می روند و توسعه توریسم در این محل ها همچون تیغ دو لبه است چرا که از یک سو، توسعه ممکن است منجر به از بین رفتن حوزه های حفاظت شده شود از سوی دیگر داشتن شناخت کافی در باره قابلیت های منطقه برای کنار آمدن با توریسم از دیدگاه محیطی، اجتماعی و اقتصادی، از الزامات برنامه ریزی برای داشتن اکوتوریسم پایدار است. در صورت عدم ساماندهی، نه تنها پایداری محیطی این مناطق با خطر مواجهه می شود، بلکه امنیت اجتماعی مکانهای مربوطه دچار چالش می شود. شهرهای ساحلی از پربارترین و پویاترین منابع اکولوژیکی و بستر فعالیت های عظیم اقتصادی و اجتماعی در جهان به شمار می روند. با توجه به توان طبیعی سرزمین، اکوتوریسم که با هدف طبیعت گردی مسئولانه و مطالعه فرهنگ های مختلف صورت می گیرد. علاوه بر ارتباط مستقیم بامقوله های زیست محیطی و گردشگری با شاخصه های اقتصادی، اجتماعی، معماری و فرهنگ منطقه ای نیز سروکار دارد. با توجه به ارتباط عمیق عماری به عنوان عنصری واسطه بین فرهنگ، هنر و محیط طبیعی، همچنین اهمیت وجود مجموعه های تفریحی توریستی در میان جذب توریست در سطوح مختلف منطقه، شهر، کشور و ... ضرورت توجه به معماری و طراحی جنین مجموعه هایی در راستای توسعه ی توریسم پایدار احساس می شود. در این مقاله به اهمیت توجه به زئوپارک قشم به عنوان نخستنی و تنها ژئوپارک خاورمیانه به روش توصیفی- تحلیلی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی ، پایدار ، توریسم ، ژئوپارک ، قشم