بررسی شیوع ژن های حدت و مقاومت آنتی بیوتیکی در اشرشیاکلی جدا شده از شترمرغ و عفونت ادراری انسان

باکتری اشریشیاکلی از اعضای مهم فلور طبیعی روده انسان، حیوانات خون گرم و پرندگان می باشد. اغلب، عفونت های ایجاد شده توسط اشریشیاکلی به صورت فرصت طلب رخ می دهند و از عفونت های اصلی و شایع می توان به اشریشیاکلی اوروپاتوژنیک (UPEC) و اشریشیاکلی بیماریزا در پرندگان (APEC) اشاره نمود. در مطالعه ی حاضر، ۳۰ نمونه اشریشیاکلی خارج روده ای از ۳۰ شترمرغ مشکوک به کلی سپتی سمی و ۳۰ پلیت حاوی باکتری اشریشیاکلی از مبتلایان به عفونت ادراری از جمع آوری گشت. جدایه های مورد مطالعه از نظر ۸ ژن حدت مشترک (astA، iss، irp۲،papC،iucD، tsh، vat،cva A/B cvi cvaC و همچنین ۶ ژن مقاومت آنتی بیوتیکی (tetA، blaTEM، sul۱، aadA۱، aaC(۳)-IV، OnRA) بررسی شدند. نتایج حاصل از این مطالعه در میزان شیوع و فراوانی عوامل حدت بیانگر این بود که بیشترین میزان فراوانی در سویه های APEC مربوط به ژن های papC (۶۶/۱۶ درصد) و iss (۲۰ درصد) و در سویه های UPEC مربوط به ژن های irp۲ (۳۳/۵۳ درصد) و cva/cvi (۴۰ درصد) بوده است. همچنین در بررسی میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های APEC بیشترین فراوانی مربوط به ژن aac (۳)-IV (۳۰ دزصد) و بیشترین میزان مقاومت مربوط به ژن aadA۱ (۴/۸ درصد) بوده است. با وجود تفاوت های ژنتیکی در برخی از عوامل حدت بین دو گروه باکتری های مطالعه حاضر، نتایج ما نشان داد که شباهت های ژنتیکی عمده ای در جدایه های باکتری از انسان و شترمرغ وجود دارد. ضروری است مطالعات بیشتری در مورد اهمیت شیوع این عوامل حدت و ژن های مقاومت در اپیدمیولوژی و پاتوژنز باکتری در جمعیت انسانی و شترمرغ صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

اشریشیاکلی ، APEC ، UPEC ، عوامل حدت ، مقاومت آنتی بیوتیکی