مهمترین ضوابط و معیارها در شناسایی جرایم منافی عفت در حقوق کیفری ایران

جرائم منافی عفت در قوانین جزایی ایران همواره از چالشی ترین جرائم محسوب گردیده است و در قوانین ماهوی و شکلی از سال ۱۳۰۴خورشیدی تاکنون دستخوش تغییرات گردیده است .بررسی این موضوع که آیا این جرائم معیار پذیر هستند و آیا ضابطه و معیاری وجود دارد که جرائم منافی عفت را از دیگر جرائم یا افعال و رفتارهای دیگر تشخیص دهد موضوع این پژوهش می باشد. در جرائم منافی عفت حدی باتوجه به حصری بودن جرائم و تعریف جامع و مانع ضابطه و معیار وجود دارد. لیکن در خصوص جرائم منافی عفت تعزیری می توان گفت معیار پذیر بودن با ابهاماتی روبروست اما قبیح بودن عمل، جنبه عمومی داشتن عمل و خلاف اخلاق حسنه بودن و شرم آور بودن می تواند مهم ترین ملاک و معیار در بازشناسی این جرائم باشد البته نقش عرف در بازشناسی این جرائم را نباید نادیده انگاشت. پس در قانون کنونی ضابطه و معیار تشخیص جرم رابطه نامشروع شرع مقدس اسلام و عرف جامعه است و درخصوص عرف نیز قبلا ذکر شد که وقتی به عرف استناد می شود که نصی وجود نداشته باشد و اگر نص وجود داشته باشد نمی توان به عرف مراجعه کرد. لکن به طور کلی می توان گفت جنبه عمومی داشتن ،قبیح بودن و شرم اور بودن میتواند از ملاک ها ومعیارهای جرایم منافی عفت باشد.

کلیدواژه ها:

منافی عفت ، معیار پذیری ، جرم ، رابطه نامشروع ، تعزیر