بررسی آزمایشگاهی کاهش آبشستگی اطراف پایه های اسکله ساحلی با استفاده از سازه های مثلثی

آبشستگی یک پدیده طبیعی است که در نتیجه عامل فرسایش­دهنده جریان آب رخ می­دهد. در اثر برخورد آب به پایه اسکله گرداب­هایی موسوم به گرداب نعل­اسبی به وجود می­آید. گرداب­های نعل­اسبی بیشتر در جلو پایه فعالیت دارند که عامل اصلی پدیده آبشستگی است. در این تحقیق اثر کاربرد سازه­های مثلثی بر کاهش آبشستگی اطراف پایه­های اسکله ساحلی به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش در یک فلوم آزمایشگاهی با قوس ۹۰ درجه استفاده شد. سازه­های محافظ مثلثی با زوایای ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ درجه و یک سازه مثلثی دارای انحناء در نظر گرفته شد. آزمایشات با دبی­های ۶، ۵/۷، ۵/۸ و ۱۰ لیتر بر ثانیه انجام شد. نتایج نشان داد که نصب سازه­های محافظ مثلثی در دبی حداکثری ۱۰ لیتر بر ثانیه، می­تواند در در بالادست و پایین­دست جریان عمق آبشستگی را به ترتیب تا ۸۴ و ۷۸ درصد کاهش دهد. بهترین عملکرد مربوط به سازه محافظ ۱۵ درجه در بالادست جریان و هم چنین سازه محافظ ۶۰ درجه در پایین­دست جریان می­باشد. نتایج حاکی از آن است که با افزایش عدد فرود عمق آبشستگی افزایش می­یابد. همچنین سازه محافظ دارای انحناء در بالا دست جریان عملکرد بسیار مطلوب و در پایین­دست جریان عملکرد ضعیف­تری نسبت به سایر سازه­های محافظ داشت.

کلیدواژه ها:

فرسایش ، گرداب های نعل اسبی ، رسوب ، سازه های محافظ