نگرش دانشجویان دانشگاه دامغان به دوره پاندومی کرونا با تاکید بر گروه های آموزشی

هدف پژوهش حاضر مطالعه نگرش دانشجویان دانشگاه دامغان در گروه های آموزشی مختلف به شرایط کرونایی بودطرح. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود که تعداد ۲۵۸۴ دانشجو به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و از طریق تماس تلفنی و در قالب مصاحبه ساختار یافته، به سوالات پرسشنامه پاسخ دادند. یافته ها نشان میدهد بسته به نوع گروه آموزشی واکنش دانشجویان به شرایط کرونا فرق میکند. در مقوله ترس نسبت به کرونا و در عین حال امیدواری به خاتمه یافتن این شرایط و خوشبینی به آینده دانشجویان علوم پایه (علوم زمین، علوم زیستی، فیزیک) و فنی و مهندسی بالاترین نمرات را کسب کرده اند. دانشجویان هنر همانگونه که در غمگینی نمره بالایی بدست آوردهاند در باب خوشبینی دقیقا کمترین نمره را گزارش کردهاند. همچنین دانشجویان فنی و مهندسی اگر چه در مقوله ترس نسبت به کرونا و امیدواری کمترین نمره را بدست آورده اند اما در عین حال در خوشبینی در کنار گروه فیزیک بالاترین رتبه را به خود اختصاص دادهاند. برای دانشجویان علوم پایه تمرکز بر خدمات روانشناختی و پیگیریهای مددکاری لازم است اما در دیگر گروه ها پیگیریهای تحصیلی با تاکید بر حمایتهای اجتماعی میبایست مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

نگرش ، گروه آموزشی ، اضطراب ، تمرکز ، خانواده