سابقه و هدف: مسئله شکاف بین
آموزش نظری و عملی یکی از مشکلات اساسی در آموزش رشته تکنولوژی
اتاق عمل بوده و موجب شده برنامه ریزان آموزشی همواره در تلاش برای تدوین
برنامه آموزشی با بیشترین انطباق، باشند. از آنجایی که دانشجویان بطور غریزی انطباق تجارب بالینی با آموزش های نظری را درک می کنند و قادرند نظرات معتبری را ارائه نمایند، این مطالعه با هدف بررسی چالش های
آموزش نظری و عملی از دیدگاه دانشجویان تکنولوژی
اتاق عمل انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی اکتشافی کیفی، ۲۶ نفر از دانشجویان ترم ۶ و ۷ تکنولوژی
اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی جهرم به روش نمونه گیری هدفمند تا زمانی که پیام و تجربه جدیدی توسط دانشجویان بیان نمی شد، انتخاب و داده های مطالعه از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری شد. مدیریت داده ها بوسیله نرم افزار MAXQDA۱۰ صورت گرفت و تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوای قراردادی با رویکرد پیشنهادی والیموت و زانگ انجام و جهت تعیین اعتبار، استحکام و روایی و پایایی داده ها از چهار شاخص لینکلن و گویا استفاده شد.یافته ها: با تعیین گویه ها از بیان دانشجویان، ۳۰ زیرعنوان در ۴ حیطه کلی استخراج شد که شامل:۱-بازنگری برنامه درسی با بیشترین زیرعنوان های اجرا شدن
آموزش نظری همزمان با آموزش عملی، عدم اتکا به حفظیات، گرفتن بازخورد مناسب در حین تدریس از دانشجویان و مشاهده آن در کارهای عملی ۲-ایجاد انگیزه با بیشترین زیرعنوان های حمایت از دانشجویان در محیط بالین، درخواست تکالیف کاربردی، عدم اتکا به نمره، کارآمد دانستن دانشجویان در حین تدریس ۳-ارتباط مناسب اساتید و دانشجویان با دو زیرطبقه:الف)افزایش مهارت های تفکر انتقادی اساتید و دانشجویان ب)ایجاد راه های ارتباطی مناسب بین دانشجویان و اساتید با بیشترین زیرعنوان های افزایش اعتماد به نفس دانشجویان جهت انجام کارهای عملی و نظارت بر کار آنان، برگزاری جلسات بحث در جهت بهبود آموزش های عملی، افزایش اعتماد بین اساتید و دانشجویان ۴-بهره گیری از روش های مختلف تدریس خصوصا برای
آموزش نظری در دوران کرونا با بیشترین زیرعنوان های استفاده از فیلم آموزشی و واقعیت مجازی، اعلام منابع تدریس به دانشجویان قبل از تدریس، توجه به شرایط فرهنگی در آموزش؛ بود.نتیجه گیری: دانشجویان رشته تکنولوژی
اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی جهرم به یک
برنامه آموزشی مناسب تر که در آن به عوامل افزایش دهنده انگیزه یادگیری، تقویت قدرت تفکر انتقادی، بهره گیری از روش های آموزش نوین و نیز درگیر کردن دانشجو در فرآیند یاددهی-یادگیری توجه بیشتری می شود، نیاز دارند و برنامه ریزان آموزشی می بایست به آنان توجه کرده تا برنامه مفیدتری را تدوین نمایند.